(Bakı) aşıq-aşıq oyunu. – Gəlin moça-moça oynıyağ
(Qarakilsə) bax maça III. – Bir cüt moçamnı qoyunmuz vardı, moçamnarı barmax kimi sallanırdı
(İmişli, Sabirabad) bax maça III
(Şərur) ağacın xırda kökləri
I (Cəbrayıl, Zəngilan) ot topası. – Beş-altı modadan bir taya əmələ gəlir (Cəbrayıl) II (Oğuz) iri qoz
(Çənbərək) mədə. – Oğul, savaxdannan tıxırsan, modaşana bir şey olmadımı?
(Çənbərək) xarab olmaq, sıradan çıxmaq. – Kəndin qırağındakı yol moquflanıf
I (Şəki) 800 qr-lıq ipək sarğı. – Moduxları maşınnara dolduruf göndərillər böx’ şə:rrərə II (Çənbərək, Hamamlı) yeralmasına oxşar bitki adı
(Çənbərək) haylamaq. – Eşşəyi modula yeyin gessin
I (Ağbaba, Basarkeçər, Borçalı, Hamamlı, Qazax) ortaq, şərik. – Mürsəl Murtuznan modyamdı (Ağbaba); – Əli, gə modyam olax (Basarkeçər); – Şərikli yer
(Əli Bayramlı) bax mığro
I (Ordubad) bax maj I. – Xışın əltutan yerinə moj deyərıx (Ordubad) II (Salyan) silə, ağızbaağız. – İskanı nöhün moj doldordın?; – Kür moj qalxıb
(Gədəbəy) kartof. – Ə:rvat, bir beş-on moqu asıηnan so:utma
moquf eləməx’: (Qazax) tərk etmək, başlı-başına buraxmaq. – Bosdanı moquf elədix’, ta soylufdu (Qazax) Moquf olmağ (Bakı) – yox olmaq
(Ağdam) uşaq oyunu adı
(Gədəbəy) yeyilən yabanı bitki adı
(Barana, Borçalı, Laçın, Şuşa) 1. b a x mollabaş (Barana, Borçalı, Şuşa); – Mollabaşı div tutor (Borçalı); – Mollabaşının çiçəyi göy olur, özü də yemə
(Füzuli) payızda əkin yerində bitən və yanacaq kimi istifadə olunan bitki. – Gedəx’ zəmiyə mollaboşa yığax
(Şuşa, Zəngilan) uşaq oyunu adı
(Zaqatala) quş adı. – Mollaquşlar gəliblər
(Oğuz) bax molaquş. – Mollaquşu cür-cücü, dən-dün ağzına nə gəlsə yi:r; – Mollaquşu su qıraxlarında olur
(Şəmkir) yeyilən yabanı bitki adı. – Mollapaşa saf yaxıcca ye:lir
(Salyan) yayda su üzərində uçan cücü. – Mollatütək yayda olar; – Mollatütəgi naqqa balığ, su bağası yiyir
(İmişli) qoyunun (və ya keçinin) boğazından sallanan bir cüt vəzi
(Qazax, Sabirabad) bax monçağ
I (Cəbrayıl, Culfa) zəncir taxmaq üçün boyunduruğun ortasına keçirilmiş dəmir. – Öküz güc verdi, mor qırıldı (Cəbrayıl) II (Qarakilsə, Naxçıvan) yetiş
(Ağdam, Culfa, Naxçıvan, Ordubad, Şahbuz) kiçik arx. – Biz, məsəl üçün, əkin əkir, cız çəkəndə ona mora de:rix’ (Ağdam); – Zəmidə mora çəkillər (Naxçı
(Şərur) yenicə yetişmək. – Bı il ağust ayında üzüm morannamışdı, qalxozçular yeyirdi
(Təbriz) qıfıl keçirmək üçün qapıya vurulan halqa
(Çənbərək) ot kökü. – Ot kökünə morcalax deyrix’
(Ağdam) bax monçağ
(Balakən) araba çarxının topu
(Kürdəmir) zərli qalın parça
(Lənkəran) gölməçə
(Culfa) 1. b a x mor I 2. b a x mori. – Mürsəl qapı:n morısın sındırıb
(Ordubad) qapıya qıfıl vurmaq üçün halqa. – Qıfılı vırıyux moriya
(İsmayıllı) kərtənkələ. – Koldan morqulunc qaçtı
(Ağcabədi) sübh. – Oxtay dünən mormordan gəlmişdi kin, dur gedəx’ Ağcabədiyə
(İmişli) ağlamaq (dəvəyə aiddir). – Balası öləndə yazığ dəvə morreyır
(Bərdə) qonur, çal (rəng). – Mortdax tut elə mor tutdu
I (Ordubad) damdakı küləş və qamışın üstünə yayılan palçıq. – Əvin morusu tökülüb II (Salyan) bax mora
(Şəki) toxumdan təzəcə çıxmış baramaqurdu. – Morziyə tökülən yarpağı xırda döyüllər dəhreynən, imişax döyüf töküllər
(Laçın) laləyə bənzər bitki
(Ağbaba, Borçalı, Çənbərək) qalmaqal. – Hər işin içinnən bir motmotu çıxardırsan (Ağbaba); – O, aralığa elə bir motmotu salıf kın, gəl görəsən (Çənbər
mosu qoz: (Ucar) iri qoz növü. – Mosu qozun ləpəsi bö:ük olur
(Başkeçid, Borçalı) moruq. – Moş çox yeməli olor
(Karvansaray) kök (adam). – Nəa:man moştandı bizim bəzi arvaddar
(Bərdə) uşaq oyunu adı. – Motalamotalda dörd-beş uşağ oynuyur
(Oğuz) sarı rəngli çiçəyi olan bitki. – Motalçiçəyi motala qatılır
(Qazax, Şəmkir) turşaşirin meyvəsi olan kollu ağac. – Çımxır qaraxat döy, içində motmotu da var (Qazax); – Çətin dərədə yaman motmotu var (Şəmkir)