(Cəlilabad) çəngəl. – Nadir xörəyi naxışkərnən ye:rdi
(Qarakilsə, Saatlı) minnət. – Naxmirə vırma, düzəlməz (Saatlı)
(Qax) heyvanın gözünün kənarında əmələ gələn yumru ət
(Qafan) bax naxna. – Atın naxunasın kəs. – Bizim qatırın gözündə naxuna var
(Göyçay, Qubadlı, Mingəçevir) kiçik balta. – Dərviş deyir, iyirmi ildi bu najax məndədi (Qubadlı)
(İsmayıllı) zökəm olmaq
(Başkeçid) səs-küy, qalmaqal
(Qarakilsə) inadla. – Mən dedim yoxdu, naqqadan dirəndi ki, verəssən
I (Qazax, Quba, Naxçıvan, Salyan, Şərur) çoxdanışan, uzunçu. – Hasan çox naqqal adamdı (Qazax) II (Cəlilabad, Saatlı, Sabirabad, Yardımlı) lovğa, özün
(Zaqatala) baldan bişirilən şirniyyat. – Bacım naqqalçə pişirmişdi
(Saatlı) özünü öymək, lovğalanmaq. – Çox naqqallaşma, bı sən girən kol döyi
I (Qazax, Naxçıvan) uzunçuluq. – Naqqallıx yaxşı döyül, a bajoğlu (Qazax) II (Gədəbəy, Qazax, Tovuz) tərslik
(Quba) bax naqqallıx I. – Sən hər gün gəlib naqqalluğ ileyib gedirsən
(Bolnisi) bax naqqal III. – Məmməd o qədər naqqas adamdı kın, tavaqqa da eli:rsən, eşitmir
(İsmayıllı) ipəksarıyan <adam>
(Bakı, Sabirabad) uşaq oyunu adı. – Bəloğlan, sən ato:n cani, gedəg naqquli uynuyağ də (Bakı)
(Bakı) 1. nadinc 2. tərs 3. yöndəmsiz
I (Bakı) bax naqolay (1-ci məna) II (Bakı) bax naqolay (2-ci məna)
I (Bərdə, Cəlilabad, Kürdəmir, Qarakilsə, Ordubad, Şəmkir, Zəngilan) 1. eyvan sütunlarının başına qoyulan taxta 2
(Cəbrayıl) ev sütunlarının altına qoyulan taxta parçası
I (Astara, Bakı, Beyləqan, Biləsuvar, Borçalı, Cəlilabad, Dəvəçi, Füzuli, Hamamlı, Kürdəmir, Quba, Lənkəran, Salyan, Şamaxı, Şərur, Yardımlı) döşəkçə
(Cəlilabad) bax nalça. – Gördi ocağın qırağındə iki nalçə qoyılib
(Şamaxı) dəmirçi kəlbətini. – Nalçini ver, bı nalı dişiyim
(Cəbrayıl) ev sütunlarının üstünə qoyulan taxta parçası
(Füzuli) buğ, buxar. – Əti də doğruyursan, noxut, lobya tökürsən, öz namınnan bişirirsən
(Zaqatala) niyə? nə üçün? – Namağa bizə galmırsan?
(Bakı, Kürdəmir) heç olmasa. – Namala, adam mayasın götüreydi (Kürdəmir)
(Bakı) bax namala
(Zaqatala) məc. oxumaq (quşa aid). – Səhər tezdən keklitarax <şanapipik> bizin məhlədə namaz qılırdı
(Təbriz) yorğan-döşək yığılan yer, camaxatan. – Namban öyün küncündə olurı
(Qazax) kök, dolu <adam>. – Qız bıldırdan bəri böyüyüf, namənnəhrə arvad oluf
(Cəbrayıl) naməlum
(Bakı) maşallah
(Çənbərək) istəmək, çalışmaq. – Namqındım kın, yeri lapatqalıyam, bajarmadım; – Namqındım kın, dinəm dimmədim
I (Cəlilabad, Kürdəmir) 1. qüvvətli, güclü (Cəlilabad). – Özinnən diyən namlı pəhlivannardan götirərsən (Cəlilabad) 2
(Gəncə) naməlum. – Pul almağım hələ namüjməldi
(Ordubad) ağızla çalınan oyun havası. – İndi mən nanay çalım, siz oynəyin
(Şəki) nə qədər. – Soruşdum yolun uzunu nancandı, didilər əlli vers
(Şəki) bax nancan. – Nancən toxumun vardı, xavar aldı
(Cənubi Azərbaycan) yorğandöşək yığılan yer. – Nandanı daşdan tikəllər
(Şamaxı) nanəyəbənzər yabanı bitki. – Bu gün çoxlu nanəyi yığdım
(Bakı, İsmayıllı, Salyan) aciz, bacarıqsız. – Yaman nanığ adamdu (Bakı); – Çox nanığ uşaxdı (İsmayıllı); – Nanığ adam ac qalar (Salyan)
(Şəmkir, Tovuz) bax nanığ. – Məni kimi fağır olanda ona nanıx de:ir cama:t (Şəmkir)
(Qax) xəbis
(Ordubad) ağac növlərindən birinin adı
(Ağdaş, Göyçay, Ucar) nar mürəbbəsi. – Anam çoxlu nardança pişirdi (Ağdaş); – Nardançanı çaynan içirik (Ucar)
(Qax) yeməli bitki növlərindən birinin adı
(Gəncə, Mingəçevir, Şəmkir) 1. narşərab (Gəncə, Şəmkir) 2. b a x nardança (Mingəçevir). – Nardaşa kol narınnan yaxşı olur (Gəncə)
(Qazax) albalı
(Kürdəmir) böyük kisə, bardan