(Bakı) bax qağala. – Bir qəğlə su vər mənə
(Balakən) başda əmələ gələn şiş
I (Biləsuvar, Cəbrayıl, Kürdəmir, Sabirabad, Zərdab) bax qaxal. – Malları qəhələ sal, çərbəndi də bağla (Kürdəmir); – Öküzdəri gəti yığ qəhələ, so:ra
(Meğri) bax qahmadar. – Sən də Mahmıdın qəhmədarısan?
(Cənubi Azərbaycan, Füzuli, Qarakilsə, Mingəçevir, Ucar) bax qahmar. – Qasımnan höcətdəşdim, qəhmərim çox oldu (Ucar) ◊ Qəhmər çıxmax (Cənubi Azərbayc
(Balakən) uşaq oyunu adı
(Bərdə) dilim. – Əhmət kişi maηa bir qəj partaqal verdi
(Kürdəmir) kürülü ağ balıq. – Qəjbini o:lamırıx kın, qoy bıralarda artsın
(Şamaxı) bax qajdamax I. – Yeri dünən qəjdədig
(Qubadlı) bax qajal. – Qoyunnar qəjəldə otduyur
(Ağdam, Cəbrayıl) tərs (adam). – Kətdə onnan da qəjəlav adam yoxdu (Ağdam)
(Cəbrayıl) tərslik etmək. – Qəjəlavlama görəy, əşi!
(Ağdam) tərslik. – Ə:, bu qəjəlavlığınnan niyə əl çəx’mirsən?
(Bərdə, Şuşa) bax qəjəlav. – Qəjəlo: adam tərs danışır (Bərdə); – Qəjəlo: adamnan özünü gözdə! (Şuşa)
(Bərdə) yəhərin üstünə qoyulan xüsusi yastıqça. – Qəjəri qoy atın belinə
(Füzuli) araqarışdıran
(Şəmkir) üstünə qıcanmaq, xoruzlanmaq. – Qəjmirrəniv eləmə, sənnən qorxan yoxdu
(Zərdab) bax qəjbi. – Muxdar dünən bir qəjvi tutmuşdu, yalançılar sözü olmasın, qarnınnan üç kilo kürü çıxdı
(Tabasaran) ağac adı. – Qəqəp hüngül uladı, yəxşi yanadı
(Ağdam, Bərdə, Bolnisi, Borçalı, Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy, İmişli, Kəlbəcər, Kürdəmir, Qarakilsə, Naxçıvan, Ordubad, Şuşa, Tərtər, Zəngilan) hündür,
(Bərdə) yüksəklik, hündürlük, ucalıq. – Qara damın qəlbili: üç ərşindi
(Meğri, Ordubad) dəfə. – Bu qələ İsirafılgil geder, gələn qələ də siz gedecisiz (Meğri) Qələ güni (Yardımlı) – çərşənbə axşamı
(Meğri) yelləncəyin bir növü. – Bir dirəx’ basıre:x yerə, bir uzun tiri də dəle:x’ <dəlirik>, keçire:x’ homan dirəyə, una de:x’ <
I (Kürdəmir, Naxçıvan) növ, cür. – Bir qələm şey deyim, al gət (Naxçıvan); – Bir neçə qələm şey isdədi qızın başdığına (Kürdəmir) II (Culfa) daşyonan
(Dərbənd) ipə düzülmüş qax. – Şəki armutunnan beş qələmdər qurutdum
I (Cəbrayıl, Hamamlı) tikan. – Höşəndə əyaxyalın gəzmə, əyağına qələmə batar (Hamamlı); – İydiyə çıxanda özü: qələmədən gözdə (Cəbrayıl) II (Zəngibasa
(Ordubad) karandaşyonan bıçaq
(Şamaxı) ağacın qurumuş qol-budağını kəsmək. – Bu ağacı qələmliyəg gərək
(Bakı, Dərbənd) sirkə, abqora və s. tökmək üçün dördkünc şüşə qab. – Qələndərdə Həsəngilə sirkə göndərdim (Dərbənd)
(Qax, Zaqatala) motal pendirinin suyu. – Bu qələzim çox durudu (Zaqatala)
(Cəbrayıl, Füzuli, Göyçay, Kürdəmir, Laçın, Sabirabad, Zəngilan) keçə. – Alaçığın üsdünə yaxşı qəlib çəkmişdilər (Zəngilan); – Qəlib olmasa, tərəkəmə
(Ağcabədi, Çənbərək, Gəncə, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir, Tovuz) bax qəlib. – Dəyənin üsdə salırdıx qəlif (Tovuz); – Qəlifləri güyə deşif; – Dəyəni qəlif
I (Ucar, Zərdab) bax qalın. – Anam axşam qəlin pişirdi (Zərdab); – Qəlin nazik olur yuxa kimi (Ucar) II (Yardımlı) kobud, qanmaz
(Yardımlı) çox qalın. – Gör nə qəlinnıxa partal geyib bu isdidə
(Qarakilsə) bax qəlib. – Dədəm böyük bir qəlip saldımışdı, həməşə o qəlipi obuya aparırdıx
(Ağdam, Şuşa) girdə şəkildə bişirilmiş və şirin olmayan peçenye. – Uşaxlar qəliti çox xoşduyur (Şuşa)
(İmişli) taya vurmaq (taxılı). – Taxılı gətirib qəlləleyirdilər
(Qax) bax qalt
(Qazax, Tovuz, Zaqatala) bax qaltan. – Heş getməy olmor, qəltən ayağımı əzer (Qazax)
(Qax) mis kasa. – Xoraqı mağa qəlyabadyaya tök
(Ordubad) qızın razılığı alındıqdan sonra qız evinin oğlan adamlarından aldığı hədiyyə
(Biləsuvar, Əli Bayramlı) bax qamaltı. – Qəmaltını bura gəti (Biləsuvar)
(Bakı) çaylaq daşı. – Küçələrə qabağlar qəmbər döşüyərdilər
(Bakı) çay daşı döşənmiş yer, küçə
I (Quba) qurudulmuş zoğal. – Qəməni bizdə boş yiməzlər II (Cəlilabad, Yardımlı, Gədəbəy, Qazax, Salyan) balaca xəncər
(Ağbaba, Ağsu, Bərdə, Biləsuvar, Cəbrayıl, Culfa, Əli Bayramlı, Füzuli, Gədəbəy, Göyçay, Hamamlı, İmişli, Kəlbəcər, Qarakilsə, Naxçıvan, Ordubad, Saly
(Füzuli, İmişli) sarımtıl (ata aiddir). – O qəmər maydan yaxşı qaçır (Füzuli)
(Qazax) bax qəməran I
I (Biləsuvar, Salyan) inqilabdan əvvəl ailə üzvlərinin qeydə alındığı xüsusi dəftər. – Biz hələ qəməran işdədirig binədən (Biləsuvar) II (Biləsuvar, S
(Biləsuvar, Salyan) vəkalətnamə, inanış. – Qəmərən kö:nə sözdü (Salyan)