(Kürdəmir) çirkli, bulaşıq. – Təmizzənmiyən yer həməşə lığırsağ olur
I (Cəbrayıl, Salyan, Zəngilan) dolu. – Arazda bir yer vardı, balığ orda lığlameydı, tutma:nan qurtarmırdı (Zəngilan) II (Bakı) düyünü süzmədən bişirmə
I (Göyçay) bax liğləməy. – Lamı lığlamaseydim, bu yağış bizi isdadacaxdı II (Kürdəmir, Şərur, Laçın, Tovuz) bax lix’ləməx’
(Lənkəran) damı lığ ilə örtülmüş (ev). – Lığlı övlərin sayı getdikcə azalır
(Gəncə) uşaq oyunu adı. – Ay uşaxlar, gəlin lığlığ oynuyax
(Çənbərək) ağzına kimi doldurmaq. – Haravıya Məci oğartana ot lıxcadı kın, sallamada ox qırıldı
(Ağbaba) ağzına kimi. – Qabı suynan lıxcım doldur
(Qazax) bax lıxcamax. – Çu:alı oxartana lıxcıyıf kı, böyrü cırılıf
(Çənbərək, Xanlar, Şəmkir) bax lix’ləməx’. – Torveyi buğdoynan lıxlamışam (Xanlar); – Çualı lıxla, apar (Şəmkir)
I (Ağdam, Bakı, Beyləqan, Cəbrayıl, Əli Bayramlı, Kürdəmir, Salyan, Lənkəran, Mingəçevir, Şamaxı) palçıq
(Salyan) bulanmaq, lillənmək. – Kürün suyi lıqqalanıb
(Şəki) çox palçıq olan yer. – Gejə vaxdı gözüm görmədi, lıqqalığa girdim
I (Kürdəmir, Lənkəran) fırtıq. – Balabacı, sənün Oxtayuvun helə bırnının lılığı axır, silir pencəyinin qoluna (Lənkəran) II (Astara) məc
I (Borçalı, Daşkəsən, Gəncə, Qazax) bax lalıx I. – Ərix’ yaman lılıxlanıf (Qazax); – Alma çox yetişəndə de:rix’ lılıxdı (Borçalı) II (Hamamlı, Şəmkir)
(Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, Qazax) bax lalix’ləməx’. – Bizim bir ağac gu:alımız lılıxlıyıfdı (Qazax); – Zoğal laf lılıxlıyıf (Borçalı)
(Meğri) keyfiyyətsiz. – Beşdəunda yeyləxdən bikkə <bir tikə> lılımır qatıx göndərey
(Lənkəran) bax linc. – A Şirin bacı, plo <plov> lıncdı ki
(Meğri) sümüksüz ət parçası. – Buddardan çıxan lındırrarı da böləcəm payların üsdə
(Çənbərək) çiy, bişməmiş. – Sajın altı yammadı, əpbəx’ lınqıt oldu
(Masallı) kobud
(Culfa, Şahbuz, Şərur) köpüklənmə
(Şəki) turş ayran. – Xalamgildə bir kasa lır işdim, qarnıma sancı düşüf
(Lənkəran) sirkə və yağ çöküntüsü. – Sirkə qutarıb, lırdı qalıb
(İmişli) palçıq. – Vedrəni geti <götür> bırdan, axıb lırda eliyib
(Kürdəmir, Salyan) palçıqlı. – Lırdana yerdə gəzməy olmaz (Salyan)
(Bakı, Başkeçid, Qazax, Lənkəran) tənbəl ◊ Lırt düşməg (Bakı, Lənkəran) – yorulmaq. – Yorulub lırt düşmüşəm (Lənkəran)
(Kürdəmir) duru. – Palçığı lırta eləmisən
(Şamaxı) palçıq. – Bayır yaman lırtmaçdı
lıs qalmağ: (Salyan) çürümək. – Keçən il hə:tə o qədər su veriblər ki, üzüm tə:kdə lıs qalıb; – Bossanda yemiş çox oldı, yiən olmadı, yemişdər lıs qal
(Meğri) zərrə, əşyanın ən kiçik hissəsi. – Olar yetim-yesirə eysannan bir lızba da verməzdər
I (Ordubad, Şamaxı, Şərur) biçim, xarici görünüş, görkəm. – Qurbanın licimi yoxdu (Şamaxı) II (Meğri) bacarıq, qabiliyyət
(Şamaxı, Zəngilan, Şərur) biçimsiz, səliqəsiz, görkəmsiz. – O lap licimsiz adamdı (Zəngilan); – Qurban çox licimsiz adamdu (Şamaxı)
(Lənkəran) navalça
(Cəbrayıl) burun deşiyi. – Yediyin burnunun lifəsinnən gəlsin
(Salyan) ipək parça növü. – Lifirtini xonça:n üssünə qoy
(Göyçay, Quba, Lənkəran) bataqlıqda bitən bitki növü. – Samanluğumuzun üsdi üçün bir araba liğ gətirdim (Quba); – Dayım bir araba liğ gətirdi (Göyçay)
(Gəncə) heyvan toxumunun üzündə olan yumşaq ağ maddə. – Ağız, bu uşax ki belə öysürür, niyə muna hayva liğavı vermirsən?
(Gəncə, Qarakilsə, Şəmkir) ağzına qədər doldurmaq. – Çualı lix’liyəndə çox tutar (Qarakilsə); – Xərələ o qədər pambıx lix’lədin ki, darmadağın dağıldı
(Ağbaba) qarşılaşmaq. – Qonşunun uşağıynan lix’ləşdim
(Qazax) bax lej I. – Dünən dədəm bazardan üş dənə lij vedrə alıf gətirdi
(Laçın) səliqə
(Daşkəsən, Gədəbəy) tamamilə, tamam, bütünlüklə. – Ət lil yağdı (Daşkəsən)
(Balakən) bayatı
I (Ağdam, Culfa, Füzuli, Şahbuz) ilıq. – Çay liləmardı (Ağdam); – Liləmar su:nan əlüz yumağ olar (Şahbuz) II (Ucar) lilli
(Şamaxı) duru. – Xəmir çox liləmaya oldi
(Lənkəran) barama kəpənəyi
(Başkeçid, Borçalı, Qazax) bax lalıx
(Ağdaş) anaya müraciət məqsədilə deyilən ad. – Lili, bu il neçə əmək günü almısan?
(Zəngilan) bax liləmar I. – Bı çay illaf lilimardı ki, bını işməy olmaz
(Ağbaba) nilufər