(Salyan) məğrur, təkəbbürlü. – Mə:m bibim şahandaz arvadıydı
(Oğuz) dəyirmanda üyüdülən dən üçün verilən haqq
(Naxçıvan, Ordubad) böyük baldız
(Salyan) lovğa. – Sən də aton kimi şahdamağsan
(Tabasaran) gavalı növü. – Şahdi şirin uladu
(Qazax) evlənən oğlanın sağdış və soldışı
(Mingəçevir) ikiyaşar kəlçə
(Bakı) dəyirmanda üyüdülən dən üçün verilən haqq. – Dəyirmaçı u qədər tələsirdi ki, şahi alməgi də yadınnan çıxartdi
(Cəbrayıl) yabanı dərman bitkisi adı. – Əlimin yarasını şahməhləmi tez sağaltdı
(Bakı) parça adı
(Borçalı, Daşkəsən, Gədəbəy, Tovuz) 1. lağ 2. təhqir 3. zarafat ◊ Şahnama eləməx’ (Borçalı, Daşkəsən, Gədəbəy, Tovuz) – 1
(Qazax) üzügülər, xoşsifət. – Çox şahraz oğlanıydı
(Gədəbəy, İrəvan) yabanı dərman bitkisi adı. – Bizim tərəflərdə şahtərə çoxdu
(Xaçmaz, Quba) dağ küləyi, Şah dağı tərəfdən əsən külək
I (Kəlbəcər) qədim asma tərəzinin qolu, tərəzinin gözləri asılan ağac. – Tərəzinin şaxı ağaşdandı II (Borçalı, Daşkəsən, Tərtər) 1
(Şərur) yorulmaq, əldən-dildən düşmək. – Bı gün işdəməx’dən şaxda-şeyid oldum
I (Ağdam, Bərdə, Göyçay, Mingəçevir, Şəki, Zəngilan) qurdun barama sarıması üçün üzərinə şax düzmək. – Qurdu də:də şaxlamışıx (Bərdə); – Qurd qaro:ul
(İmişli) xam atı öyrədərkən istifadə olunan enli ağac parçası. – Şaxşaxnan dögəllərdi boynına atın, boynı nə:zilərdi
(Ağdam, Ağcabədi, Tərtər) üzüm növü. – Şaxşaqqı ağızda səsdənir yə:ndə, şirin olur (Tərtər)
(Ağcabədi) dəvətikanı, tikanlı yabanı bitki. – Bu düzdərdə o qədər şaxtikanı bitir ki
(Qazax) sac. – Şajı qoy yerə
(Qazax) sacayaq
(Qax) içərisinə taxıl tökmək üçün böyük yeşik
(Qax) yetişməmiş, kal
(Mingəçevir) kiçik budaqları meyvə ilə birlikdə qırmaq
(Şəki) tamam islanmış. – Ətəyim heyləcə şaqırdaxdı
I (Ağdam, Quba, Mingəçevir, Şamaxı, Şəki, Tovuz) 1. kəsilmiş qoyun və ya malın ortasından yarıya bölünmüş hissəsi
(Ağdam, Şuşa) boy-buxunlu, qamətli. – Şaqqalı oğlandı, özü də xasiyəti qəşəx’di (Ağdam)
(Zaqatala) isti, od kimi
(Füzuli) açılmamış, qalıb qurumuş pambıq qozası
(Salyan) utanmadan, çəkinmədən; həyasızcasına. – Uşağ şaqqarakəhər üzümə dirənir ki, bu sözi demisən
I (Hamamlı) bərk döymək. – Allahverdi Vəlini o kun var şaqqarradı II (Kürdəmir) qırmaq, sındırmaq, qoparmaq
(Dərbənd) mürəkkəbqabı. – Hindi şaqqatükən işdənmiyədi
(Meğri) boy-buxunlu, iri qamətli. – Heydər şaqqavatdı iyididi
I (Xaçmaz, Kürdəmir, Quba) qoyunun quyruğu ətrafındakı tüklərə yapışaraq qalıb qurumuş qığlar II (Lənkəran) yetişməmiş əncir
(Ağdam, Göyçay, Qarakilsə, Qazax, Mingəçevir, Zəngilan) bax şaqqıldağ I. – Ə:, bu qoyunun şaqqıldağını təmizdə, yazıxdı heyvan (Ağdam)
(Salyan) dəniz çınqılı. – Də:zin qıra:nda şaqqulağ çoxdı
(Qax) müxtəlif növ meyvə. – Bazardan bir zənbil şaqov aldım
(Şəki) üstünə tut çırpmaq üçün xüsusi tikilib hazırlanmış iri parça. – Tutu şala sirkəleyrıx, bəhməz qayrırıx
I (Ağdam, Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar, Kəlbəcər) gen, boş, lax <iri geyim haqqında>. – Əynində bir şalax pencəyi var, elə bil ki, torbuya
(Yevlax) qocalmaq, əldən düşmək, zəifləmək. – Mahmud çox şalaxlıyıf
(Çənbərək) doymaq. – Buzoy açılıv, əmif şalaxlanıf
I (Borçalı, Gədəbəy) işsiz, avara, boş-boşuna gəzən. – Şalaqqı o adama deyillər ki, işini buraxıv avaralıx eli:r (Borçalı); – Oqtay şalaqqının biridi,
(Ağdam, Ağcabədi, Bərdə, Tərtər, Yevlax) qoyun əti və içalatından hazırlanan xörək növü. – Ətin hər yerinnən töküllər qazana, ala-çiy eli:llər, tez ye
(Ağcabədi, Bərdə, Tərtər, Yevlax) bax şalampır. – Şalampuru payız ye:illər (Bərdə)
I (Başkeçid) nadinc II (Salyan) çardaq. – Arvaddarın biri şalaşda uşaxlara baxır
(Ordubad, Şahbuz) xış
(Bakı) səliqəsiz, pinti. – Qız da bu qədər şalatdı olar?
(Mərəzə) lovğa. – Az şalayın ol
(Gəncə) kiçik şəlalə