(Culfa) suvarılan əkin sahəsi. – Çılpax arpa suliyada da olar, demiyədə də
(Oğuz) bax solğunc. – Dəhrənin sulquncu boşdu
(Şəki) 1. sakit, yerəbaxan 2. hər işi gizlin görən. – Sullaf adam bic olar
sullah salmax: (Cəbrayıl) fikir vermək, diqqət yetirmək. – Tay bizdərə sullah salmırsan
(Qax) bax sulanğac
(Qax) yelləncəkdə yellənmək
(Hamamlı, İrəvan) uşaq oyunu adı (“aşıq-aşıq” oyunu). – Sultan oynuyan gəlsin
(Cəbrayıl, Zəngilan) nəfsini saxlaya bilməyən, hər şeyə tamah salan. – Sulusan, sululuğu: hər yerdə bildirib özu͂: biyabır eləmə (Zəngilan)
suluçəntəz eləməx’: (Qazax) mübahisə eləmək. – Oturuf mənnən suluçəntəz ele:r
(Oğuz) tavanda taxtalar arasına vurulan nazik taxta
(Tabasaran) bataqlıq. – Suluğlarda yelbə çux uladu Suluğu geniməx’ (Qazax) – eyni açılmaq. – Onun suluğu geηidi
(Ucar) çox yeməkdən məst olan (adam). – Addımua haram qat, suluğudan olma
I (Quba) meşənin ən qalın, keçilməz yeri. – Suluxlarda heyvan çux uladu II (Qazax) bax sırığ III (Ağdam, Ağdərə, Cəbrayıl, Çənbərək, Gədəbəy, Xocavənd
(Ağdərə) bax sulanğac. – Sulumçax ifdən olur, uşaxlar ona miniv uçunur
(Dərbənd) əriştə. – Abam sulumulu bişirədi
(Qazax) bax suliya. – Daşsalahlılar suluya yeni köçüflər
(Borçalı, Qazax) xalis, tamamilə. – Ət sum yağdı (Borçalı)
(Bakı, Xaçmaz, Quba) iri xalça. – İkisi də ucunnan tutıb sumağı döşədilər (Bakı)
(Ordubad) aşsüzən. – Anam pılavi həmməşə sumağpalannan süzər
(Çənbərək) kökəlmək, yaxşılaşmaq. – Hamar biyil yaman sumbatdanıy
(Zəngibasar) boy-buxun, qədd-qamət. – Telman summatda babasına oxşuyur
(Zəngibasar) boy-buxunlu, qədd-qamətli
(Zəngilan) qəfildən tutan (it). – Sumutqan it sumudur, so:ra adamın üsdünə:lir
(Cəbrayıl) fikir vermək, fərqinə varmaq
(Çənbərək) tamah. – Sunur hörmətdən salır adamı camahat içində
(Tovuz) sucuq yer, bataqlıq. – Buralar suodaxdı, haravayı o:nnan sür
(Quba) bax sıpqın. – Zeynəb xala quz ağacını supqunnan dügürdi
I (Borçalı, Salyan) hökm. – Bir işdən çıxıf, əmə suru gənə yeriyer II (Salyan) kef, əhval. – Həsənə no:lub, gənə surı yoxdu?
(İmişli) xəstəlik nəticəsində sifətin, üzün dəyişilməsi, şişmə
(Meğri) qabağa soxulmaq, irəliyə keçmək. – İndi mən də surayleyəm
(Qarakilsə) sürüşkən; gəzəyən. – Ayağı surçaxdı
(Zəngibasar) parçalamaq. – Canavar qoynu surfaladı
(Mingəçevir) bax solğunc
(Qarakilsə, Ordubad) günəşin qırmızımtıl şüaları. – Günün surxu qoymur baxam (Qarakilsə) Suxuru düşməx’ (Cəbrayıl) – qanı qaralmaq, bikefləmək
(Salyan) bax sirxo:. – Mə:limlər surxoy gəzillər
surqubat olmax: (Böyük Qarakilsə) birdən yoxa çıxmaq, qəflətən yox olmaq
(Balakən) şitil basdırmaq üçün torpaqda deşik açan alət
(Balakən) əl-üz dəsmalı
(Balakən) işsiz, boş-bikar, avara. – Surrab gəzirsanğ
(Bakı) çox arıq. – Oğada arığlayıb ki, sursupbuz olıb
(Çənbərək) sir-sifət. – Sursuyumu nəyvət olan adam qaraçı olar
(Cəbrayıl) günahkar
(Kəlbəcər) bax sertov. – Surtoy tikdirdim
(Borçalı, Gədəbəy) iflic. – Sən laf suruğvat kimi işdiyersən (Borçalı); – Adamı suruğvat tutanda əl-qol işdəmir (Gədəbəy)
(Balakən, Bolnisi, Borçalı, Gədəbəy, Zaqatala) bax sırığ. – Bir oğlan çıxer ağaja, suruxnan çırper (Borçalı); – Suruğu maηa ver, alma salem ağaşdan (G
surunu sallamax: (Tovuz) qaşqabağını sallamaq. – Gülə nə oluf, gənə surunu sallıyıf
(Bərdə, Göyçay, Yevlax, Zaqatala) güvə. – Sus yun paltarı ye:r (Bərdə); – Dərman qoyurux, sus paltarı yemir (Yevlax)
(Şəki) bir şeyi ürəyindən keçirtmək və ya bir şey haqqında fikirləşmək. – Ha susalandım, bir yerə çıxarda bilmədim
(Oğuz) qırqovulaoxşar toyuq cinsi. – Susar bir dəyqə sakit durmur, səhərə qədər çapbıldıyır
(Lerik) ürəyi getmək