(Lerik) bozbaş
(Quba) bax tumal. – Əhmədin pulları elə mənim pullarım tupağ un manatdu
(Şahbuz) arı səbətinin arxa tərəfinə qoyulan taxta. – Tuparan aralıxdadı
(Borçalı, Çənbərək, Qazax, Şəmkir, Tovuz) cavan və kök qaramal. – Tupcu cöngənin əti qoynunkunnan da yaxşıdı (Qazax); – Bu düyə tupcudu, əti yeməli ol
(Gədəbəy) uzun. – Ağacın tupoy tayını verginən maηa
(Bakı) kök, dolu, ətli
(Ordubad) bax tuvulğu
(Şəmkir) küləkli (hava). – Bir tupulu havada gəldix’
(Quba) balaca və kök (uşaq)
I (Zaqatala) sızaq. – Məhəmmədin üzü tur səpib II (Zaqatala) ağacın gövdəsində əmələ gələn şiş, fır. – Ağacdakı turu kəs
(Ordubad) yemişin bir növü. – Həsən bir turac aldı
(Kürdəmir) bax turac. – Turaci yumru olur, ama daddı olur
(Göyçay) dirədöymə, uşaq oyunu adı. – Əhmədin turadöydi oynıyanda barmağı sındı
(Qazax, Mingəçevir) bax turac. – Turaş yemişdi (Qazax); – Turaş yaxşı ye- məli yemişdi (Mingəçevir) ◊ Turaş çiçəyi (Hamamlı) – ağ çiçəkli yabanı bitki
(Ağdaş, Cəbrayıl, Ucar, Zərdab) xırda odun qırıntıları. – Turatağı təndirdə yandırırıx (Cəbrayıl)
(Ordubad) bax toratan. – Baxçada turatan tur atıb
(Şuşa) quş adı, çobanaldadan. – Bir turğu tutdum
(Quba) qadın baş örtüyü. – Bacımın iki turlisi var
(Zəngilan) ağacdan meyvə qoparmaq üçün ucu haça uzun ağac və ya qarğı
(Bakı) turna-turna oyunu zamanı oyun iştirakçılarının biri-birini vurması üçün burulub hazırlanmış qurşaq və ya yaylıq
(Sabirabad) uşaq oyunu adı. – Uşaxlar, gəlin turna-turna oynıyax
(Şuşa) mismarın ucunu qatlamaq üçün alət. – Dəmirçidən bir turnavidə aldım
(Ucar) uşaq oyunu adı. – Turnavurduda yə altı, yə səkkiz, yə on, yə oniki uşaq oynuyur
(Şuşa) ağac əşyaların səthini hamarlamaq üçün yonucu alət. – Bu hasanı turnuynan yonajam
(Ağdam, Gəncə, Qazax, Şuşa) yabanı bitki adı. – Taxılı turpəx’ basıf (Qazax); – Turpəx’o qədər qorxulu olan alax döylü (Gəncə); – Çox pitir turpəx’ ta
(Naxçıvan) bax turşalax. – Bir qara tut var turşax olur; – Bı tutun özü hayla turşaxdı
(Borçalı, Qazax) turş təhər. – Alça turşalax olor (Borçalı)
(Ordubad) nar. – Turşə yeməli meyvədi
(Kürdəmir) bax turşəpbəyi
(Kürdəmir) göyərti və alçadan hazırlanan xörək adı. – Muharıba illəri ən çox yedigümüz turşəpbəyi idi
(Göyçay) göy lobyadan hazırlanan xörək adı. – Xalam turşi bişirib
(Dərbənd, Tabasaran) avqust ayı. – Turşiduğan ovğustda uladi (Dərbənd) ◊ Turşi doğmağ // Turşi duğmağ – yayın 45-ci günü olmaq
(Ordubad) quzuqulağı. – Qardaşım dağdan çoxlu turşiniy yığmışdı
(Quba) quzuqulağı. – Gidax turşiyarpağı gətirağ
(Əli Bayramlı, Kürdəmir) bax duşbalan
(Cəbrayıl) şoraba, duza və ya sirkəyə qoyulmuş kələm, pomidor, xiyar
(Ordubad) dağlarda bitən yabanı, turş bitki adı ◊ Turşulu burcah (Zaqatala) – xəmir, yumurta və turşudan hazırlanan xörək adı
(Şəki) lobya, yağ və soğandan hazırlanan xörək adı
(Ordubad) bax turşiniy. – Vəli bizə turşinni gətirmişdi; – Biz turşunni dərdük
(Şuşa) itaət
(Zaqatala) sürü, dəstə. – Bir turuğ maral keçdi
(Zaqatala) bax turuğ. – Orda bir turux mal var
(Qax) pendirin bir növü. – Dağdan mağa turuqqay getirmişdilər
I (Şuşa) ikiyaşar dəvə balası. – Dəvələrimizin içində beş turun var II (Şuşa) nəsil. – Bu kətdəkilər hamısı Abbas kişinin turunudu
(Başkeçid, Borçalı, Gəncə, Qazax) tuşlamaq, nişan almaq. – Əli yaxşı tuşqullamax bilir (Başkeçid); – Tuşqulladım, tuşqulladım tüəg açılanda tülkü yıxı
I (Borçalı, Gədəbəy, İmişli, Qazax, Tovuz) yuxu, röya. – Tuşun düzdüyü yozmağındadı (Qazax); – Be:yjə bir tuş gördüm, əmimi gördüm (İmişli) II (Bərdə,
(İmişli) çidar. – A:z, atın tuşağın hara qoyubsan?
(Ağcabədi, Ağdam, Ağdərə, Bərdə, Cəbrayıl, Xocalı, Kürdəmir, Mingəçevir, Şamaxı) bax tuşağ. – Qəzildən yaxşı tuşağ olar (Ağdam); – Tuşax qoymur atı qa
(Kürdəmir, Şamaxı) çidarlamaq. – Atı tuşaxla (Kürdəmir); – Atı göy çəməndə tuşaxla (Şamaxı)
(Şəki) nişan almaq, tuşlamaq. – Mən tüfəngi quşa tuşaldanda quş qaşdı