(Cəbrayıl) fikir vermək, fərqinə varmaq
(Çənbərək) tamah. – Sunur hörmətdən salır adamı camahat içində
(Tovuz) sucuq yer, bataqlıq. – Buralar suodaxdı, haravayı o:nnan sür
(Quba) bax sıpqın. – Zeynəb xala quz ağacını supqunnan dügürdi
I (Borçalı, Salyan) hökm. – Bir işdən çıxıf, əmə suru gənə yeriyer II (Salyan) kef, əhval. – Həsənə no:lub, gənə surı yoxdu?
(İmişli) xəstəlik nəticəsində sifətin, üzün dəyişilməsi, şişmə
(Meğri) qabağa soxulmaq, irəliyə keçmək. – İndi mən də surayleyəm
(Qarakilsə) sürüşkən; gəzəyən. – Ayağı surçaxdı
(Zəngibasar) parçalamaq. – Canavar qoynu surfaladı
(Mingəçevir) bax solğunc
(Qarakilsə, Ordubad) günəşin qırmızımtıl şüaları. – Günün surxu qoymur baxam (Qarakilsə) Suxuru düşməx’ (Cəbrayıl) – qanı qaralmaq, bikefləmək
(Salyan) bax sirxo:. – Mə:limlər surxoy gəzillər
surqubat olmax: (Böyük Qarakilsə) birdən yoxa çıxmaq, qəflətən yox olmaq
(Balakən) şitil basdırmaq üçün torpaqda deşik açan alət
(Balakən) əl-üz dəsmalı
(Balakən) işsiz, boş-bikar, avara. – Surrab gəzirsanğ
(Bakı) çox arıq. – Oğada arığlayıb ki, sursupbuz olıb
(Çənbərək) sir-sifət. – Sursuyumu nəyvət olan adam qaraçı olar
(Cəbrayıl) günahkar
(Kəlbəcər) bax sertov. – Surtoy tikdirdim
(Borçalı, Gədəbəy) iflic. – Sən laf suruğvat kimi işdiyersən (Borçalı); – Adamı suruğvat tutanda əl-qol işdəmir (Gədəbəy)
(Balakən, Bolnisi, Borçalı, Gədəbəy, Zaqatala) bax sırığ. – Bir oğlan çıxer ağaja, suruxnan çırper (Borçalı); – Suruğu maηa ver, alma salem ağaşdan (G
surunu sallamax: (Tovuz) qaşqabağını sallamaq. – Gülə nə oluf, gənə surunu sallıyıf
(Bərdə, Göyçay, Yevlax, Zaqatala) güvə. – Sus yun paltarı ye:r (Bərdə); – Dərman qoyurux, sus paltarı yemir (Yevlax)
(Şəki) bir şeyi ürəyindən keçirtmək və ya bir şey haqqında fikirləşmək. – Ha susalandım, bir yerə çıxarda bilmədim
(Oğuz) qırqovulaoxşar toyuq cinsi. – Susar bir dəyqə sakit durmur, səhərə qədər çapbıldıyır
(Lerik) ürəyi getmək
(Quba) göbələk
(Laçın) təqsirli, günahkar. – O, suşdu adama oxşayır
(Ağcabədi) nazik, zərif naxışlı tikmə. – Mən sutikişi tikmə tikdim
(Xaçmaz) meyvə çırpmaq üçün nazik uzun ağac, çubuq
(Dərbənd) duza qoymaq (tərəvəz bitkilərinə aid). – Samırsağı suva tutadig
(Cəbrayıl, Qafan, Oğuz) bax savajax
(Zəngibasar) çox, bol. – Bu yıl bamador suvadaxdı
(Biləsuvar, Lənkəran, Masallı) bax saval. – Bizim ev qırmızı suvallıdı (Lənkəran); – Üstü suvallı ev onun evidi (Masallı)
(Salyan) yeyə. – Suvan dəmirçidə olır
(Ağdaş, Goranboy) gec
(Ordubad) düz, doğru. – Yoldaş Məmmədov yaman suvara danışan adamdi
(Basarkeçər, Cəbrayıl, Qarakilsə, Salyan) bax suad. – Bala, get buzu qır, suvatı aç (Basarkeçər); – Suvat var, böyürtkannıxdı, oturmuşam, deyirəm görü
(Meğri) cücə çıxartmaq üçün yumurta üstündə yatmaq. – Töyıx düz un səkkiz gündi suvəşip yumurtaların üsdinə
(Çənbərək) sağmal qoyunu sağılmayanlardan seçmək, ayırmaq. – Hasanalı qoyunu suvoyluyf də:n
(Tovuz) sucuq yer. – Buralara kimsə sudan o qədə helliyif kin, pütün suadax oluf
(Oğuz) bax sırığ. – Suyruxnan qoz çırpırıx
(Göyçay) peysər
suyu qaçmax: (Qazax) xoşu gəlmək. – Buyşağa yaman suyum qaçe:r, qəşəng uşaxdı
(Basarkeçər, Borçalı, Qazax) 1. acgöz, tamahkar, qarınqulu. – Suyuğ adam ona de:rik ki, mu:n qapısına geder, çayın içer, onun qapısına gedif çörəyin y
(Tovuz) meyil etmək, meyil göstərmək. – Yox, də:n razısaη, o də:ndö: rdüm suyulursan
(Ordubad) abır, həya. – Adamın gərəx’ suyumu olsun
(Çənbərək, Goranboy) yaraşıqsız, çirkin. – Ovalar yaman suyumsuz adamdı (Çənbərək)
(Laçın) 3-4 illik axta keçi