(Gəncə) məc. – işarə etmək, eyham vurmaq. – Sən orada bir tə:rinən sızdırsaydıη, mən bilərdim; – Mən bir balaca sızdırdım, o özü başa düşdü
(Salyan) narın (yağış). – Sızğın yağışın xeyri bitkiyə çox olur
(Gəncə) naxışlı, güllü (parça). – O sızıxlı çitdən beş arşın maηa ver
(Çənbərək) yeni cücərən ot. – Mal sızqı yeyir; – Sızqı çıxdımı, mal otdeyəjax
(Mingəçevir) azca
(Gəncə, Tovuz) bax sızqıntı. – Çaya sızqontu su gəlir (Gəncə)
(Qazax) qorxmaq, çəkinmək. – Deyəsən, Həsən sənnən sızır
(Dərbənd) qarzaq. – Quzun sibin aladig
I (Balakən) çay daşqınının qarşısını almaq məqsədilə qurulan bənd. – Briqadir cama:tı sibəyə işdəməyə apardı II (Qax) porsuq yuvası
(Balakən, Zaqatala) 1. künc daşı 2. künc. – Evimizin sibili uçur (Balakən); – Sibilləri hamar daşnan düzəlt (Zaqatala)
(Zaqatala) evin künclərinə sibil (b a x 1-ci məna) qoydurmaq. – Usdalara sibili sibillətdirdim
(Qax, Zaqatala) sidik və ifrazat yığılmaq üçün uşaq beşiyinin altından asılmış qab. – Sibinci təmizdə
(Culfa, Ordubad) üçillik erkək keçi. – Sibirin də südü olmaz, erkəkdi (Culfa)
(Salyan) sahibsiz, boş yer. – Qabağları bu kəndin yeri sibiryannığ olub
(Lənkəran) b ax sibinc. – Beşigin sibitcəsi vardi
(Lənkəran) hərdənbir, arabir. – Sibyək qızdırırdım, bı dərmanı içənnən so:ra yaxşı oldim
(Salyan) yaxşı. – Ziyafətnən mə:m münasibətim sicağdı
(İmişli, Sabirabad, Salyan) cərgə, sıra. – İki sicər adam düzüldi yolun qırağına (İmişli); – Bırda pambığ sicərnən əkilib (Salyan)
(Salyan) 1. birdən 2. sürətlə. – Balaş sicərrəmə getdi
(Zəngibasar) hərbə-zorba, ultimatum. – Ma: yekə bir sicilləmə göndərif ki, nədi-nədi mən o diyənə baxmamışam
(Quba) qırğı. – Siçanalan yaxşı quşdu, siçannarın küküni kəsədü
(Borçalı) bəzək üçün taxtanın üzərində müxtəlif naxış açan alət. – Siçantişinnən həmən o naxışdarı açerıx, hası ki, ləmpə üçündü
(Dərbənd) kərtənkələ. – Büzdə çux uladı siçovul, adamın bəğrin çattatadu
(Qazax) heyvan xəstəliyi adı. – Siçratma dəyən heyvan dirilməz
(Lənkəran) xırda qurd
(Bakı, Quba) kisə
(Lənkəran) sıx. – Bı parça sif toxınıb
(Mingəçevir) bax sifayi
(Kürdəmir, Şamaxı) gözəl, qəşəng. – Əşrəfin bir sifayi qızı var; – Az özüvə təhto ver, onsuz da sifayisən (Şamaxı)
(Şamaxı) gözəlləşdirmək, qəşəngləşdirmək. – Özüvə nə təhto verirsən, özü: sifayiləşdirirsən
(Şamaxı) gözəlləşmək, qəşəngləşmək. – Fatmanı yolda gördüm, elə sifayiləşib ki!
(Çənbərək, Gəncə, Şəmkir) 1. sıx oturmaq, sıxlaşmaq (Çənbərək, Şəmkir). – A:sar, ə:nə sifcin, məndoturum (Çənbərək) 2
(Şərur) əti sümükdən ayırmaq
(Bakı, Naxçıvan, Salyan) bax sivirt. – Su:n üzi sifirt nö:utdi (Bakı); – Bazarda bi ət vardı, sifirt yağdı (Salyan)
(Şəki) bax sivirt. – Mə:n u işdən sifit xəbərim yoxdu
(Ordubad) zirzəmi. – Həsən siftdədü
(Bakı, Quba) bax siəzi. – Sigezi getirmisən? (Bakı)
I (Dərbənd, Tabasaran) kəndirdən toxunmuş parça. – Niğalay devrində canumuz sigəzi tumannan çixeydi (Dərbənd); – Sigəzi kəndirdən tuxunuladı (Tabasara
(Şamaxı) arpa və ya qarğıdalı unundan bişirilən uzunsov, qalın sac çörəyi. – Siğirdili qalindu
(Qazax) qaramal tövləsi. – Mali siğirxanadan çıxar
(Dərbənd) bax seğmağ. – Üzimi tükəllər çeşələ, başdiyəllər sigməğə; – Üzüm siğədəm
(Cənubi Azərbaycan) xəlbir. – Siqbirnən buğdanı ələyəllər
I (Quba) yulaf. – Un put sil atim üçün almişəm II (Salyan) balıq tutmaq üçün alət. – Silnən balığ tutullar III (Cəbrayıl, Zərdab) vərəm
(Qax) dik yol, yoxuş Silav eləməg (Şamaxı) qarışdırmaq. – Arpeyi, buğdeyi silav ele:r
(Qax, Quba, Zaqatala) bax sibinc. – Beşigə silbinc quyadular ki, uşağ bulaşmasun
(Füzuli) 1. küpə 2. külbə
(Ordubad) sıldırım. – Həsən dağda sildirə düşmüşdü
I (Şəki) ağac təknə (dabbağlar bunun içərisində dəri aşılayırlar). – Dərilərin hamısını siləyə basmışam II (Balakən, Cəbrayıl) ağzına qədər dolu
(Göyçay) ikiüzlü, yaltaq
(Oğuz) lobya, düyü, qoz və sairədən hazırlanan çörək adı. – Yə:n vaxdı pusux tökürüx’, yağ da siləciyə