(Yardımlı) dirək; sütun. – İpi qaymiyə bağleydı
I (Qax) bulaq, çeşmə II (Qax, Zaqatala) bıçaqitiləyən daş
(Cəbrayıl) tez mənimsəyən. – Güllü qaynaxlı arvatdı
(Ağdaş) bərk torpaqlı. – Bu yer çox qaynalıdı
I (Kürdəmir) mığmığa II (Zəngibasar) bulaq. – Bizim yerrərdə qaynama çoxdu
(Borçalı, Qazax, Tovuz) paltar yumaq üçün qızdırılmış su ◊ Qaynar asmax // qoymax (Qazax) – paltar yumaq üçün su qızdırmaq
(Qax, Şərur, Yardımlı) paltarı və ya qab-qacağı qaynar su ilə yumaq
(Füzuli) qumlu təpə. – Biz qaynaşdığa getmişdix’
(Qazax) ağızda əmələ gələn səpki (xəstəlik)
(Naxçıvan) saqqız
(İmişli, Yardımlı) utanmaq. – Mənnən heç qaypımmadı; – A:z, adam gərək bi yad görəndə qaypına (İmişli)
(Qazax) bax qaysava. – Ərix’dən qaysafa pişirellər
qaysar olmax: (Beyləqan, Qazax) tərləyəndən sonra soyuq dəymək. – Sizin atınız qaysar olmuşdu (Beyləqan)
(Zərdab) tərləyəndən sonra soyuq dəymək
(Ağcabədi, Bərdə, Biləsuvar, Cəbrayıl, Füzuli, Qazax, Naxçıvan, Sabirabad, Salyan) xörək adı (yağda bişirilmiş qaysı və ya kişmiş)
(Laçın) bax qaysava
qaysər olmağ: (Salyan) bax qaysar olmax. – Adə, tərüvi qurıt, yoxsa qaysər olarsan
(Bakı) ərik ◊ Qaysı ərik (Ağcabədi, Bərdə, Tərtər) – şirintumlu ərik. – Qaysı ərik saxlamağa yaxşıdı (Bərdə)
(Kəlbəcər) yabanı bitki adı. – Qaytaranı heyvan yaxşı ye:r
qaytarma davası: (Salyan) dərman adı. – Dügini, mərcini, loblanı, bığdanı əzərüg həvəgdə, doşabda qaynadaruğ, boğazgəlmə, qara yaranı bu qaytarır, mın
(Dərbənd) külüng. – Büz una qaza diyədig
(Bakı) təkatlı, ikiçarxlı minik arabası. – Mənimçün qazalağ gəlməsə, ayağımı ayağımın üstünnən tərpədən dögürəm
(Salyan) tutqac. – Qazanqapan isdi qazanı ocağdan götürməkçündü
(Cəbrayıl) yabanı bitki adı
(Bərdə) bax qazanqapan. – İsdidi, qazanı qazanqarpannan yerə qoy
(Basarkeçər) yeyilən yabanı bitki adı
(Zaqatala) şamama növü adı
(Cəbrayıl) qovmaq
(Balakən, Qax, Zaqatala) gileylənmək
(Yardımlı) lovğalanmaq, özünü üstün tutmaq. – Nə qazdaneysən, yanındəkiləri nə sayeysən
(Biləsuvar, Kürdəmir, Meğri) bax qadı. – Yaman qazı adamdı bizim bu Qasım (Meğri); – Əhməd çox qazı adamdı, heş kimi bəyəmmir (Biləsuvar)
qazı-qazı danışmağ: (Biləsuvar) bax qadı-qadı. – Çox qazıqazı danışır
(Dərbənd) yerə basdırılan dirək və ya paya. – Qazığ bərk ağacdan taxılıtdı
I (Qax, Qəbələ, Şəki) b ax qazığ. – Qazığın başını haçə eliyrıx, bağ sürünçüf çıxmasın; – Dananı hələ ki qazığa bağla, so:ra mən yerinə bağlaram (Şəki
(Ağdam) lovğa-lovğa, böyük-böyük. – Nə qazıqurdalı buyurursaη?
(Şəki) lovğalanmaq. – Ama o yaman qazılanırdı
qazqal bel: (Quba) böyük bel. – Qazqal belnən turpağı çü:rədülər
(Bakı) ipək parça adı
(Salyan) bel; kürək. – Qazqırtnan kotanın ağzın təmizdi:llər
(Cəlilabad) bax qazqırt. – Qazqurti gəti, bıranı qazəy
(Qazax, Ordubad, Şərur) külüng. – Ə, o qazmeyi ordan mq: ver (Qazax)
(Xanlar, Qazax) yarğan. – Qaznax dağlarda çox olor (Qazax); – Mən gələndə sizin mallar qaznağın yanında otduyurdu (Xanlar)
(Cəlilabad) bel; kürək. – Qazo: cnan yer qazeylər
(Biləsuvar) ərsin
(Dərbənd) bax qaza
(Qax) bax qazığ. – O ağaca biz qazux de:rik; – Tərrikləri qazuxa keçir, süvi soğulsun; – Paltarı qazuxdan asdım
(Zaqatala) arıq
(Qax) gəlmə adam
(Bakı) parça adı
(Dərbənd, Tabasaran) çətin. – Yaman qeyin işə düşdig (Dərbənd) ◊ Qeyin gəlməg (Dərbənd, Tabasaran) – çətin gəlmək