“Qoturlamaq”dan f.is
f. 1. Qotur olmaq, qotur xəstəliyinə tutulmaq. 2. məc. dan. Əldən düşmək, düşkünləşmək, acınacaqlı bir hala düşmək; pisləşmək, xarablaşmaq
“Qoturlanmaq”dan f.is
bax qoturlamaq
“Qoturlaşmaq”dan f.is
is. 1. bax qotur 1-ci mənada. Heyvanlarda qoturluqla mübarizə. 2. Qotur olma, qotur düşmə; qotur düşmüş heyvanın (adamın) halı
is. Bəzi ağaclarda ur kimi çıxan və xüsusi üsulla qurudulub hazırlandıqdan sonra, polad parçasının çaxmaq daşına çaxılmasından hasil olan qığılcımdan
is. Heyvan tüklərinin arasında olan kəpək, qabıq
is. bot. Söyüd fəsiləsindən müxtəlif növləri olan qollu-budaqlı ağac. Kürün o tayında, hündür qovaqların seyrəlib yulğunluğun başladığı yerdə beş-altı
is. Çoxlu qovaq bitən yer, qovaq meşəsi
bax qovmaq. Bəzən çayda daşlar daşı qovalar; Seldə gedər göy çəmənlər, ovalar. R.Rza. Tazılar dovşanları qovalayır, nökərlər hay-küylə at çapırdılar
“Qovalamaq”dan məch. bax qovulmaq
is. Arı yuvası, arı pətəyi. Ümumi bir səs klubun həyətini də basmışdı. Arı qovanından çıxan kimi bir səs ucalırdı
f. Öyünmək, kibr satmaq, qürrələnmək. Ya mən ölməliyəm, ya siz, deyirdi; Cəlal qovarlanıb nəşə yeyirdi
“Qovdurmaq”dan f.is
“Qovmaq”dan icb
“Qovdurmaq”dan məch
is. 1. Gurultu, patıltı, çaxnaşma. …Əsədin bütün kəndə qovğa saldığına və bununla bərabər öz günahını yenə də düşünməməyinə acınıb [müəllim] dodaqları
is. Qalmaqalçı, davakar. Həmişə dava salan adam
is. Qalmaqal, dava salmaq xasiyyəti
sif. 1. Davalı, qalmaqallı, cəncəl, mübahisəli. Qovğalı iş. Qovğalı məsələ. 2. Bəlalı. Onun başı qovğalıdır
bax qövl
“Qovlamaq”dan f.is
bax qovmaq. Bulaq üstə gələn arvad hər əlinə bir daş alıb, başladı Kərbəlayı Məhəmmədəlini qovlaya-qovlaya (z
“Qovlanmaq”dan f.is
bax qovulmaq
is. İçərisinə kağız, kitab və s. qoymaq üçün qalın cildli məhfəzə; papka. Kağız qovluğu. – Mədəd iş qovluqlarından birisini açaraq nəzərdən … keçirdi
bax qövm
“Qovmaq”dan f.is
f. 1. Çıxıb getməyə, rədd olmağa məcbur etmək; çıxıb getməsini, rədd olmasını qaba surətdə əmr etmək
is. bot. məh. Yamaclarda və çəmənlərdə bitən ot bitkisi
bax qıvraq
“Qovraqlaşmaq”dan f.is
bax qıvraqlaşmaq
bax qıvraqlıq
“Qovrulmaq”dan f.is
f. 1. Susuz olaraq yalxı və ya yağda od üstündə bişib qızarmaq. [Xudayar bəy:] Ət bir tikə də yanmayıb, bəlkə qovrulubdu
sif. Od üstündə qızardılaraq bişirilmiş. Tavada qovrulmuş cücə. Qovrulmuş ət. Qovrulmuş günəbaxan toxumu
sif. Gözləri qonur olan. [Nəsir] iri qovrumgözlü, buğdayı bənizli arıqca bir aran uşağı idi. H.Nəzərli
is. Bir neçə şeyin (rabitə xətlərinin, yolların, çayların, kanalların və s.-nin) qovuşduğu, birləşdiyi yer, nöqtə
is. 1. İçi hava ilə dolu qabarcıq, köpürcək. Balıq arabir üzə çıxıb ağzından qovuqlar buraxır. – İki tənəffüslü balıqlar üzmə qovuqları vasitəsilə hav
is. Kiçik qovuq, incə qovuq
“Qovuqlanmaq”dan f.is
f. Qovuqlar, qabarcıqlar əmələ gəlmək
sif. Qovuğu olan
“Qovulmaq”dan f.is
“Qovmaq”dan məch. Evdən qovulmaq. İşdən qovulmaq. Mal-qara qovulub ağıla salındı. Ceyran xeyli qovulduqdan sonra vuruldu
is. Qabaq fəsiləsindən uzunsov, yaxud girdə şəkilli, şirin və ətirli bostan meyvəsi; yemiş. Bostançı qovun dərdi; Kal dərdi, qovun dərdi; Yığılın, qoh
is. bot. İsti ölkələrdə bitən bir ağac