f. Özünə yurd düzəltmək, yuva qurmaq. Nə gördüm? Samanda o yurdlamışdır; Bir fındıq boydaca yumurtlamışdır
sif. Yurdu olan
sif. Yurdu, evi, məskəni olmayan, evsiz-eşiksiz, ev-eşiyindən, yurdundan məhrum olmuş. Hələ də gəlib-gedənə əl açan yetim uşaqlar və yurdsuz arvadları
sif. 1. Yurdu-yuvası olmayan, ev-eşiyi olmayan; sərsəri, sərgərdan. Yurdsuz-yuvasız adam. 2. Sahibsiz, baxımsız, kimsəsiz
is. 1. Yurdu, evi olmama. 2. Sahibsizlik, baxımsızlıq, kimsəsizlik
sif. Hüquqa aid olan, hüquqi, hüquq nöqteyi-nəzərindən
[əsli lat. jurist] bax hüquqşünas. Çingiz təkidlə: – İki ilə qurtararsan. Nə var ki, yurist deyilsənmi? Çəmənzəminli
is. Yuristin (hüquqşünasın) işi, peşəsi, ixtisası. Yuristlik etmək (hüquqşünaslıqla məşğul olmaq)
zərf məh. At yerişinin bir növü. Gənclərdən biri soruşdu: – Salam əmi! Qulan nə cür yeriyəcək? Yorğa, yurtav, yoxsa qədəmyerişi
is. Dini əfsanələrə görə, gözəlliyi ilə məşhur bir şəxs (Yaqub peyğəmbərin övladlarından biri) olub, klassik ədəbiyyatda gözəl (kişi) mənasında işlənm
is. 1. Quşların yumurtlayıb bala çıxarmaq və onları saxlayıb böyütmək üçün çör-çöpdən və s.-dən düzəltdikləri yer
“Yuva”dan oxş. və kiç. Hey gedirəm durmadan; Bir yuvacıq qurmadan. S.Vurğun
is. anat. 1. Ciyər toxumasının əmələ gətirdiyi xırdaca qabarcıqlar. 2. Çənədə diş köklərinin yerləşdiyi oyuqlar
is. anat. Çənədə diş yuvaqlarının yerləşdiyi yer
“Yuvalamaq”dan f.is
f. Yuva tikmək, yuva salmaq, yuva düzəltmək. Sərçə divar dəliklərində yuvalar
“Yuvalanmaq”dan f.is
qayıd. Özünə yuva düzəltmək. Başına dönməkdən əlmi götürrəm; Can mürğü zülfündə yuvalanıbdır. M.P.Vaqif
sif. Yuvası olan. Yuvalı quşlar
sif. 1. Girdə, dəyirmi, yumru. Çayın vadisini uğultu bürümüşdü. Hirsli sular iri, qara, yuvarlaq daşları yumalaya-yumalaya gətirdikcə, bir-birinə toxu
“Yuvarlaqlamaq”dan f.is
f. Yuvarlaq hala gətirmək, yuvarlaq şəklə salmaq, yuvarlaq etmək
is. Yuvarlaq şeyin halı; girdəlik, dəyirmilik
“Yuvarlamaq”dan f.is
f. 1. Yuvarlaq bir şeyi itələyib hərəkət etdirmək; gillətmək. Topu yuvarlamaq. Daşları başıaşağı yuvarlamaq
“Yuvarlanmaq”dan f.is
qayıd. 1. Yuvarlanayuvarlana düşmək, diyirlənə-diyirlənə getmək, gedib düşmək. Gözəlin əlindən düşən fındıq stolun üstündən yerə yuvarlandı
“Yuvarlatmaq”dan f.is
icb. 1. Yuvarlanmağa məcbur etmək. Sanki bir sel [Səriyyə və uşaqlarını] çalxalaya-çalxalaya gətirib hündür bir bənddən başıaşağı, dəyirman daşının al
sif. 1. Yuvası olmayan. Yuvasız quş. 2. məc. Yurdsuz, mənzilsiz, evsiz-eşiksiz; avara, sərgərdan. □ Yuvasız quş – məc
is. [lat.] coğr. Dərinliklərdən ilk dəfə yer səthinə çıxan ərgin sular
is. Meyit yuyan adam. [Əbülfəz kişinin] üst paltarlarını qəbirqazanlara, alt paltarlarını yuyucusuna verdilər
sif. xüs. Təmizləmək üçün bir şeyi yuyan. Yuyucu cihaz
is. Yuyucunun işi, peşəsi (bax yuyucu2). Yuyuculuq etmək
“Yuyulmaq”dan f.is
məch. 1. Su, sabun və s. ilə çirki, ləkəsi təmizlənmək. Paltarlar yuyuldu. Pilləkənlər yuyuldu. Çirkli qablar yuyuldu
f.sif. Su və ya su və sabun ilə təmizlənməmiş; kirli, çirkli. Yuyulmamış qab. Yuyulmamış paltar. Yuyulmamış meyvə
“Yuyulmaq”dan f.sif. Yuyulmuş paltar. Yuyulmuş qab. Yağışdan yuyulmuş asfalt. Dalğalardan yuyulmuş sahil
is. Əlüzyuyan (cihaz). [Kəblə Rəcəb] cəld gedib, yuyunacaqda əllərini sabunla yuyub suya çəkir. Ə.Haqverdiyev
“Yuyundurmaq”dan f.is
f. Su, sabun və s. ilə əlüzünü, bədənini yumaq; çimizdirmək. Uşağı vannada yuyundurmaq
“Yuyunmaq”dan f.is
qayıd. 1. Öz əl-üzünü, bədənini yumaq; çimmək. Hamamda yuyunmaq. Çayda yuyunmaq. – Kərim xan gəlib yuyunar, çörək yeyər, çay içər və köhnə cırıq kilim
is. İçində paltar və s. yuyulmuş su; çirk su
is. 1. Daşınmaq, aparılmaq üçün hər cür şey, daşınmalı olan mal və s. Yükü boşaltmaq. Heyvanın dalına yük çatmaq
is. Ünvanına qatar, gəmi, təyyarə və s. vasitəsilə yük göndərilən təşkilat, adam və s
is. Üstünə yük yığmaq üçün qurğu (bax yük 2-ci mənada)
is. Yükü boşaltma işi
is. Yük daşıma işi
sif. Yük daşımağa məxsus. Yükdaşıyan maşın. Yükdaşıyan gəmi. // Yük daşımaqla məşğul olan. Yükdaşıyan fəhlə