гл. 1. зонд (1 лагьай манада) вегьин; 2. зонд (3 лагьай манада) ахъаюн.
[rus. əsli holl. zonnedek-dən] таж, зонтик, четир.
прил. таж (зонтик) гвай, гъиле таж авай, кьилел таж кьунвай (мес. кас).
[yun. zoon və ər. bəytər) прил. зооветеринар.
прил. зооветеринарвал; // зооветеринарвилин.
[yun. zoon və cərrahlıq] прил. зоожерягьвал (гьайванрин винел жерягьвилиз талукь илим).
[yun. zoon və hygieinos-şəfaverici] зоогигиена (гьайванрин сагъламвал хуьнин шараитдин ва тедбиррин гьакъиндай илим)
[yun.] прил. зоогигиенадиз талукь тир, зоогигиенадихъ галаз алакъалу тир; зоогигиенадин.
[yun. zoon və logos-elm, anlayış] зоология (гьайванрикай бягьс ийидай илим).
[yun.] прил. 1. зоологиядиз талукь тир; зоологиядин (мес. музей); 2. пер. гьайванвилин, кубут.
[yun.] зоолог, зоологиядин (гьайвандарвилин) специалист.
[yun. zoon və ing. park] зоопарк (гьайванрин парк, зоологиядин парк).
[yun. zoon və techne-dən] зоотехник (зоотехникадин специалист).
[yun. zoon və techne] зоотехника (гьайвандарвилин илим; хуьруьн майишатдин гьайванар хуьн ва абурукай дуьзгуьн менфят къачунин къайдайрикай рахадай ил
[yun. zoon və techne-dən] зоотехникадиз талукь; зоотехникадин (мес. къайдаяр).
кил. zootexnika.
сущ. рах. лаш, пая, вагьрам.
гл. лашунив ягъун (гатун), лашар вегьин, лаш илигун.
məch. рах. лашунив гатанваз хьун, лаш илигнваз хьун.
icb. лашунив гатаз тун (гун), лаш илигиз тун (гун).
сущ. этногр. виликра мехъеррик жегьилар жергеда акъвазна лашар гваз къугъвадай са къугъун.
[fars.] 1. сущ. зур, гуж; zor etmək (eləmək) зур авун, гужуналди мажбурун, гуж гъалибун; zor ilə а) зуруналди, гужалди; б) вири гужуналди; zor işlətmə
zor-bəla ilə зур-баладалди, зуруналди, гужуналди, гзаф четинвилелди.
нареч. зуруналди, зурдалди, гужалди, зур-баладалди; // зур-гуж, гзаф четинвилелди, азиятдивди, са тегьер
прил. зуруналди (гужуналди) жедай; ** zorakı ölüm юр. зурдин нетижада жедай кьиникь, ажалсуз кьиникь, яна кьин
сущ. 1. зур гъалибун; зуруналди мажбурвал; 2. гъилин гуж, зуруналди мажбур авун; зурдин гужуналди ийидай кар; зулум, къанунсузвал, гьахъсузвал; zorakı
прил. зурба (1. гзаф ири, гзаф чӀехи, гзаф еке; чӀехи; zorba balıq зурба гъед; zorba daş зурба къван; 2
прил. гзаф зурба.
гл. рах. зурба хьун, гзаф чӀехи хьун, еке хьун.
гл. рах. зурба авун, гзаф чӀехи (еке, ири) авун.
гл. рах. зурба хьун, гзаф чӀехи (еке) хьун.
сущ. рах. 1. зурбавал, чӀехивал, екевал, иривал; зурба затӀунин гьал; 2. пер. кил. zorbazorluq.
сущ. залум, зулумкар, гъиле гуж авай, зур къалурзавай кас.
сущ. гъилин гуж, зур къалурун; гьахъсузвал, къанунсузвал; zorbazorluq etmək кубутвилелди гуж гъалибун, зур къалурун, гъилин гужуналди кар акун
[fars.] сущ. куьгьн. зурхана (виликра: залан спортдин акъажунар кьиле тухудай чка, кӀвал).
1. f.is. кил. zorlamaq; 2. нареч. зуруналди, зурдалди, гужалди, гуж гъалибна.
гл. 1. зуруналди мажбур авун, зуруналди хиве ттун; 2. пер. зуруналди жинси алакъада хьун, намусдик хкӀурун; 3
f.is. кил. zorlanmaq.
1. гл. гужлу хьун, къуватлу хьун; 2. “zorlamaq”dan məch.
кил. zorlanmaq 1).
icb. зуруналди са кардиз мажбур авун (масадан гъилелди).
прил. 1. гужлу, къуватлу; 2. пер. зур гвай, гаф ише фидай, нуфуз авай, гьукум гвай.
сущ. четинвал, заланвал.
сущ. къуватлувал, гужлувал.
рах. кил. zorlama 2).
прил. гужсуз, къуватсуз, яхун.
[ər.] сущ. клас. динди къадагъа авунвай затӀарилай гъил къачуна, ибадат авуналди вахт акъудун; zöhd əhli клас
[ər.] сущ. нисин, нисен, нисин вахт.
[ər.] сущ. зуьгьре (1. астр. экуьнин гъед, шемерхе, венера; 2. пер. ашкъидин илагьа (гуьзелвилин лишан манада)
сущ. бот. гзаф йисарин зегьерлу са набатат (пешерикай ва тандикай вили ранг хкудда).