[fars.] сущ. зоол. гриф (кил. keçələkərkəs).
сущ. керки (кӀарас винелай аладардай алат).
гл. керкидив аладарун, керкидай акъудун, керкидив ягъун (кӀарасдин винел пад).
məch. керкидив аладарнаваз хьун (мес. кӀарас).
сущ. зоол. гъвечӀи шангъар къуш; кард, тарлан, къизилкъуш.
сущ. капа, купӀ; гимре (кил. gərmə²).
сущ. 1. керпич; kərpic kəsmək керпичар атӀун; qırmızı kərpic яру керпич (чрай керпич); // керпичрикай эцигай, керпичдин; керпичрин (мес
прил. керпичрин арадин, эцигунардамаз керпичрин арада тадай, хуьдай (мес. ара, мензил).
сущ. керпичар вегьидайди (вугудайди), керпиччи (цал эцигзавай устӀардив-макьрагдив керпичар вугудай, агъадай виниз керпичар вегьидай фяле)
сущ. хуьс. цлал керпичар эцигунин (сад-садав кьаз гунин) къайда.
сущ. 1. керпиччи, керпичар атӀудайди; 2. кил. kərpicatan.
сущ. керпиччивал, керпиччидин сенят, пеше.
сущ. керпичхана, керпичар атӀудай (гьазурдай чка); керпичрин кархана.
прил. 1. чрай керпичдин ранг алай; яру (мес. парча); 2. керпич хьтин, керпичдин кӀалуб авай (мес. къван); 3
прил., сущ. керпичар атӀудай (кас, фяле).
прил. керпичар кьурурдай.
прил. керпичдикай эцигай, керпич ттур, керпич авай (мес. куьче).
кил. kərpicatan.
[ər. “kərrə” söz. cəmi]: kərrat ilə куьгьн. са шумуд сеферда, са шумудра, шумудни садра.
[ər.] кил. kərə³; bir kərrə садра, са сефер(да).
сущ. кьацӀ, чухур (кӀарасдин кьве яцӀу чкадин арада авай шуькӀуь чка).
сущ. зоол. 1. хурлинкӀ, чурчул; // хурлинкӀдин; 2. пер. ажуз, гъил-кӀвач галачир кас; 3. пер. гьиллебаз, фендигар, кӀаникай кар аквадай кас
сущ. кьацӀ, лишан (кӀуф алай, хци затӀунив кьулунал ва мс. акъудай).
məch. кьацӀ акъуднаваз (авунваз) хьун.
кил. kərtmək¹.
кил. kərtilmək.
гл. кьацӀ акъудун, кьацӀ авун, кьацӀун (кӀарасдал ва мс.).
сущ. кьас, чирк, ханцӀ, ккар.
[fars.] тӀв-эв. кас, инсан, вуж (гьим) ятӀани сад; bir kəs са кас, са вуж ятӀани; heç kəs гьич садни, са касни, са инсанни, садни; hər kəs а) гьар са
кил. kasad.
[ər.] сущ. 1. чиркинвал, къеркъетӀвал; кьас, чирк; 2. кил. kəsiflik.
прил. чиркин; кьас авай, кьас кьур, чирк кьур (мес. хев).
[ər.] сущ. гьерекатсузвал; суствал, тентесвал, пелешвал, юргъунвал, кефсузвал.
сущ. суствал, юргъунвал, гьалсузвал, кефсузвал, къайивал.
[ər.] сущ. 1. кӀвалахна къазанмишун; къазанжи; kəsb etmək (qılmaq) а) кӀвалахна къазанмишун, хийир къачун; б) ччирун, къазанмишун (мес
[ər. kəsb və fars. kar] сущ. куьгьн. 1. кар-кеспи, кеспи, кӀвалах, пеше, сенят; 2. вичин кеспи (кар) авуналди машгъул тир кас; кӀвалахдар, зегьметкеш
сущ. кеспидал машгъул хьунухь; кеспи, кӀвалах, пеше, сенят; kəsbkarlıq etmək (eləmək) са кеспидал, кӀвалахдал, пешедал машгъул хьун
1. icb. атӀуз тун, атӀуз гун (мес. ттар, яд, газ ва мс.); ağacı kəsdirmək ттар атӀуз тун; suyu kəsdirmək яд атӀуз тун; 2
1. прил. куьруь, мукьвал; kəsə yol куьруь рехъ; kəsə gəlmək куьруь рекьяй атун, рехъ кӀарна атун; 2. нареч
сущ. куьгьн. хамуникай ва мс. расай вилер (жибинар) авай къаб, алат (жуьреба-жуьре кьезил зереъатар тун патал)
[ər. “kasıb” söz. cəmi] сущ. куьгьн. вичин кеспи авуналди, зегьметдалди кьил хуьзвай кас (фяле, устӀар, сеняткар ва мс
сущ. куьгьн. фялевал, устӀарвал, сеняткарвал, пешекарвал.
сущ. къамбук, кӀамбур; kəsək oturub daş üçün ağlayır. Ata. sözü къамбук къванцихъ шехьда; kəsək kimi къамбук хьтин, кӀеви
сущ. къамбукар, къамбук-къамбук хьайи накьв.
сущ. къамбукар (гатана) кукӀвардай алат.
сущ. ягъ-ягъун, сада-сад ягъун (рекьин, тукӀун), турунай акъудун.
гл. къамбук хьун, къамбукдиз элкъуьн, кьуру хьана кӀеви хьун, къамбук хьиз хьун (мес. палчух).
прил. къамбукар авай (мес. рехъ).
сущ. къамбукар гзаф авай чка (рехъ ва мс.).
отгл. сущ. геом. атӀудай, кьатӀ ийидай (вичи масад атӀузвай) дуьз цӀар; // kəsən (kəsici) dişlər (атӀудай) сарар