[fr.] сущ. вуаль (1. сун, памбагин ва я пекдин цӀалцӀам, и патай а пад аквадай парча; 2. ччин ва мс. кӀевдай затӀ; кьелечӀ къир (дишегьлийри шляпадин
[lat.] сущ. вулкан (къадим Римдин мифологияда цӀун гъуц-аллагь).
[lat.] вулкан (кукӀушдай цӀай, газ хкадардай конусдин кӀалуб авай дагъ; кузвай дагъ); palçıq vulkanı кьарадин вулкан; // вулкандин
прил. вулкандикай арадал атай, вулканизмдихъ галаз алакъалу тир; вулканический.
[lat.] хуьс. вулканизация (1. мягькемрун ва таб кутун патал хам каучук, гугурт кваз ифирна гьял авун, расун; 2
[lat.] хуьс. вулканизатор (машиндин, велосипеддин ва мс. шинаяр ва каучукдикай расай затӀар вулканизациядин рекьелди рас хъувун патал аппарат)
[lat.] вулканизм (Ччилин шардин дерин къатарай акъатзавай жими магмадин гьерекатдихъ галаз алакъалу тир вакъиайрин кӀватӀал)
[əsli lat.] прил. вульгарный (1. лап простойламишна чӀурнавай; векъи, кубут, шит; 2. лингв. литературадинди тушир, литературадин чӀалаз акси (мес
нареч. вульгарвилелди, векъидаказ, кубутдаказ.
[lat.] лингв. вульгаризм (литературадин чӀалан нормайриз акси тир (литературадинди тушир) векъи гаф, гафар)
гл. кьадардилай артух простойламишна чӀурун; мана, метлеб чӀурун, кубутрун, вульгарламишун.
f.is. кил. vulqarlaşmaq.
гл. кьадардилай артух простойламишна чӀур хьун; мана, метлеб чӀур хьун, кубут хьун, вульгарламиш хьун
сущ. вульгарвал, вульгар затӀунин гьал; векъивал, кубутвал, шитвал.
авай-авачир(ди), вири, анжах.
прил. 1. ядай, крчарив ва я кӀурув ядай хесет квай; vurağan qoç ядай гьер; vurağan inək ядай ккал; 2
сущ. ядай гьайвандин хесет, ягъун.
сущ. мат. множитель (урус.).
прич. кил. vurağan 1).
сущ. рах. ван-гьарай, гьарай-эвер, мярекат, ара акахьун, къалмакъал, ягъ-ягъун, яхъ марагъур.
“vurmaq”dan icb. 1. ягъиз тун, ягъиз гун (мес. ппар, шир ва мс.); 2. кутаз тун, кутаз гун (мес. дестек); 3
сущ. 1. ягъун; 2. рах. фалуж, мефтӀедиз иви ягъун; 3. пер. афат, бала.
сущ. грам. ударение (гафуна са слог эцяна, амайбурулай жизви кӀевиз лугьун; гьа гьарфунин винел эцигдай ишара)
прил. лингв. ударение (ударенидин ишара) алай (гьарф).
прил. 1. ашукь тир, кьадардилай артух кӀани, рикӀ алай; кьару; 2. рах. кил. vurğu¹ 2).
прил. лингв. ударение алачир.
сущ. лингв. ударение алачирвал (тахьунухь).
1. сущ. ягъ-ягъун, кукӀун, дяве, ван-гьарай, къалмакъал, акахьайвал; 2. нареч. акъваз тавуна, бажит яз, къизгъиндиз (мес
VURHARAY сущ. рах. ван-гьарай, гьарай-эвер, къалмакъал, ягъ-ягъун.
1. f.is. кил. vurmaq; 2. мат. умножение, ягъун, зарб авун (кьве число сад-садаз яна артухрунин амал); vurma cədvəli умножениедин таблица
гл. 1. ягъун; çubuqla vurmaq тӀвалунив ягъун; paz vurmaq кӀун ягъун; iynə vurmaq раб (рапуналди дарман) ягъун; vurub salmaq яна авудун (гуьлледив, лаш
1. f.is. кил. vurnuxmaq; 2. сущ. талаш, тешвиш, теспача, къалабулух; canına vurnuxma salmaq къалабулух кутун, ччандик кичӀ кутун
гл. 1. гьакӀ (буш-буш) инихъ-анихъ фин; чкадал гьерекат авун, гьакӀ гьерекатда хьун, санал акъваз тавун, гьавалат хьун, алахъун; 2
прил. 1. азгъун, къудургъан; шулугъчи, къал квай, женжел, зарар гудай; 2. гагь-гагь викӀегь, кичӀе тушир манада
сущ. мат. сомножитель (урус.).
сущ. мат. множимое (урус.).
məch. 1. янваз хьун; ягъун; 2. гатанваз хьун; гатун; 3. мат. зарб авунваз хьун, артухарнаваз хьун; 4
гл. кӀан хьун, ашукь хьун, бенд хьун, кьару хьун.
сущ. ягъун, дуьз ягъун (лишан).
сущ. 1. дяве, кукӀун, ягъунар, женг; 2. ягъун; ягъунин тегьер.
прич. кикӀизвай, дяве ийизвай; женг чӀугвазвай.
icb. кукӀурун, сад-садал гьавалатун, гьалдарун, арада дяве (къал) ттун, къаларун.
прил. кикӀидай, кукӀунал рикӀ алай (мес. аял).
1. сущ. дяве, ягъунар, акьунар, ягъ-ягъун; 2. f.is. кил. vuruşmaq.
гл. 1. кукӀун, дяве авун, женг чӀугун; 2. кукӀун, сада-сад ягъун (гъутув, лашунив ва мс.); 3. пер. женг чӀугун; 4
[ər.] сущ. 1. хьунухь, авай затӀ, аваз хьунухь, хьун; vücuda gəlmək арадал атун, туьремиш хьун, хьун; vücuda gətirmək арадал гъун, яратмишун, туьретми
прил. беден авай, буй-бухун авай, ири беден (жендек) алай.
[ər. vücud və fars. ...namə] сущ. фолькл. хайи йикъалай эхиримжи йикъалди инсанди гьалай уьмуьрдин ччара-ччара девирар къалурдай ашукьрин шиирдин са ж
[ər. “vəkil” söz. cəmi] куьгьн. гз. векилар.
[ər.] сущ. 1. кьилин чӀехивал, вичин вичвал (жуван жуввал) вине кьун, вичи-вич (жува-жув) хуьн; муькӀуьвал, заланвал, сабур, жиддивал, такабурлувал; 2