[ər. zəhmət və fars. ...keş] 1. кил. əməkçi; 2. кил. zəhmətsevən.
прил. 1. зегьмет алай, зегьметдалди арадал къведай; 2. пер. зегьмет алай, залан (мес. кӀвалах).
ZƏHMƏTSEVƏR сущ., прил. зегьмет кӀани, зегьметдал (зегьмет чӀугунал, кӀвалахунал) гзаф рикӀ алай (кас)
ZƏHMƏTSEVƏRLİK сущ. зегьмет кӀанивал, зегьметдал (кӀвалахунал) гзаф рикӀ хьунухь.
1. прил. зегьмет алачир (мес. кӀвалах); 2. нареч. зегьмет чӀугун тавуна, зегьмет галачиз.
нареч. зегьмет галачиз, зегьмет чӀугун тавуна, зегьмет серф тавуна.
сущ. зегьмет алачирвал, зегьмет чӀугун тавун.
гл. суйди тухун, гзаф кичӀе хьун, дегьшетдиз атун.
прил. 1. кичӀе жедай, акурдаз кичӀе жедай, вич акурла кичӀе жедай, дегьшетдиз гъидай; // гзаф чӀехи, гзаф еке, гьайбатлу акунар авай (мес
сущ. суй авай касдин гьал, сумра, акунар.
клас. кил. zəhər; ** zəhri yarılmaq, zəhri-bağrı yarılmaq рикӀ аватун, лекь атӀун, гзаф кичӀе хьун, дегьшетдиз атун
[fars.] сущ. зегьримар (асул мана “гъуьлягъдин зегьер” яз агъадихъ къалурнавай манайра: 1. зегьер, гзаф туькьуьл затӀ манада; 2
гл. вульг. рах. зегьримар (зегьер, агъу) тӀуьн, тӀуьн, нез-хъун, руфун тухарун (хъел аваз, наразивилелди лугьуда)
сущ. вульг. рах. зегьримар, недай затӀ (хъел авай макъамда); zəhrimarlıq etmək вульг. рах. тӀуьн.
[ər.] сущ. куьгьн. недай затӀар (вичин вахт хьайила кӀвалахарун патал тадарак авуна анбарда хуьзвай)
[fars.] сущ. клас. хер.
[ər.] прил. зайиф (1. тӀимил гуж авай, гужсуз, къуватсуз (мес. кас); // сущ. зайифди, къуватсуз кас; // сагълам тушир, азарлу тегьер (мес
прил. са кьадар зайиф.
məch. зайифарнаваз хьун, зайиф гьалда ттунваз хьун.
f.is. кил. zəifləmək.
гл. 1. зайиф хьун, гужунай (къуватдай) аватун, гьалсуз хьун; 2. гуж (къуват, кӀевивал, эсер ва мс.) тӀимил хьун; külək zəifləmişdir гар зайиф хьанва
кил. zəiflədilmək.
кил. zəiflətmək.
кил. zəifləmək.
прил. зайифардай, зайифвал арадал гъидай.
f.is. кил. zəifləşmək.
гл. зайиф хьун, къвердавай зайиф хьун.
f.is. кил. zəiflətmək.
гл. зайифарун, гужунай (къуватдай) авудун, гуж тӀимиларун; // зайиф хьуниз себеб хьун, такьатсуз гьалдиз гъун
сущ. зайифвал (1. къуватдин тӀимилвал, гужсузвал; motorun zəifliyi мотордин зайифвал; // такьатсузвал, къуватсузвал; азарлу гьал, гьалсузвал, яхунвал;
[ər.] прил. фад кьатӀунин (гъавурда гьатунин) алакьун, зигьиндин хцивал; акьул, фагьум, макь, мукьуф, зигьин
прил. заки, зигьин (талант) авай, фагьумлу, акьуллу, хци кьатӀун авай, макьу.
сущ. закивал, зигьинлувал, фагьумлувал, талантлувал, макьувал.
прил. зигьинсуз, фагьумсуз, талантсуз.
сущ. зигьинсузвал, фагьумсузвал, талантсузвал.
[ər.] сущ. закат (1. ислам динда: диндин игьтияжар ва я кесиб-кусубдиз садакьа гун патал ччара ийидай пул (мал); 2
[ər.] кил. zəka.
кил. zəkalı.
кил. zəkalılıq.
[ər.] кил. zəkalı.
прил. гзаф туькьуьл, закьум хьтин; // кьалардилай артух цуру.
кил. zəqqəto.
[ər.] сущ. закьум (1. туькьуьл емишар жедай са ттар (ва гьа ттаран емишар); агъуд(ин) ттар; 2. пер. гзаф туькьуьл затӀ); ** zəqqum! zəqqum yeyesən! за
гл. 1. закьум гун, закьум нез тун; 2. вульг. закьум (агъу, зегьер) гун, тӀуьн гун, тухарун (хъел атай макъамда лугьуда); 3
элкъв. вульг. закьум (зегьер, агъу) тӀуьн, тӀуьн (хъел атай макъамда лугьуда).
[ər.] сущ. 1. клас. алчах хьунухь, усалвал, алчахвал; 2. зиллет, азаб ва азият, четинвал; zəlalət çəkmək зиллет чӀугун, зиллетдик яшамиш хьун, гзаф че
[ər.] сущ. клас. дуьз рекьяй акъатун, рехъ алатун; zəlalət əhli дуьз рекьяй акъатнавай кас.