f. və ə. ucsuz-bucaqsız, nəhayətsiz, hüdudsuz.
sif. [fars. bi… və ər. hüdud] Hüdudsuz, nəhayətsiz, ucsuz-bucaqsız. Dəryayi-bihüdud idi çərxi-zümürrüdin; Könlüm misalı mövczənü biqərar idi
прил. безграничный, беспредельный, бесконечный, бескрайний, безбрежный
bihüdud
bihüdud bax ucsuz-bucaqsız