BİHÜDUD

sif. [ fars. bi… və ər. hüdud] Hüdudsuz, nəhayətsiz, ucsuz-bucaqsız.
Dəryayi-bihüdud idi çərxi-zümürrüdin; Könlüm misalı mövczənü biqərar idi. M.Hadi.

// Hədsiz, son dərəcə.
İstəyir məxluq ona təzim qılsın, bihüdud; Saxlasın hər ehtiramın, söyləsin nadir vücud. C.Cabbarlı.

Синонимы

  • BİHÜDUD bihüdud bax ucsuz-bucaqsız
BİHUŞLUQ
BİHÜNƏR

Значение слова в других словарях