BOYUNDURUQLU

sif.
1. Boynunda boyunduruq olan, qoşulmuş.
Boyunduruqlu kəlləri kənarda qoyan adamlar tündməzac qocaya baxıb gülüşdü. S.Rəhimov.

2. məc. Əsir, məhkum, ixtiyarsız; boyunduruq altında olan.
BOYUNDURUQLATMAQ
BOYUNLUQ

Значение слова в других словарях