BURMABIĞLI

sif. Uzun və burulmuş bığları olan.
Qüdrət onu [təyyarəçini] dərhal tanıdı: Şeydanın qonaqlığında gördüyü ucaboy, qırmızısifət, burmabığ oğlandı. M.Hüseyn.
Karetdən burmabığlı, çiyni paqonlu bir gənc düşdü. P.Makulu.

BURMABIĞ
BURMABUYNUZ

Значение слова в других словарях