1. Buynuzu ilə vurmaq, buynuzu ilə itələmək. Camışlar birbirini buynuzlayırlar.
2. məc. Gözü götürməmək, sığışdırmamaq, birinin əleyhinə getmək; incitmək.
Bu quzilə xüsumətin var imiş; … Səni buynuzlayıb atası bunun.
BUYNUZLAMAQ
f.
1. Buynuzu ilə vurmaq, buynuzu ilə itələmək. Camışlar birbirini buynuzlayırlar.
2. məc. Gözü götürməmək, sığışdırmamaq, birinin əleyhinə getmək; incitmək.
1. Buynuzu ilə vurmaq, buynuzu ilə itələmək. Camışlar birbirini buynuzlayırlar.
2. məc. Gözü götürməmək, sığışdırmamaq, birinin əleyhinə getmək; incitmək.