bədəsil
bədəsil
[fars. bəd və ər. əsl] прил., сущ. куьгьн. бедэсил, эсил авачир, эсилсуз, нажинс.
Полностью »I прил. неблагородный, неродовитый, худородный II в знач. сущ. неблагородный, незнатный
Полностью »sif. və is. [fars. bəd və ər. əsl] köhn. Əsli pis, zatı pis, mayası pis; əsilsiz, nəcabətsiz (bəzən söyüş mənasında işlənir)
Полностью »