DEDİRTMƏK icb. Deməyə məcbur etmək. Aclıq nəyi yedirtməz, toxluq nəyi dedirtməz. ( Ata. sözü ). …Məhəbbət coşdu, məni bürüdü: – Ruqiyyə, Ruqiyyə! – dedirtdi. A.Divanbəyoğlu. Salman istədiyini Lal Hüseynə dedirtdikdə yumşalıb yerində oturdu. M.İbrahimov.