DEYİNMƏK
гл. наразивилелди рахун, луькӀуьнун, гъургъурун, бурбурун, шикаят авун.
f. Narazılığını bildirərək danışmaq, söylənmək, şikayətlənmək. [Tanya:] İndi yenə də İvanov gələr, başlar deyinməyə ki, laboratoriyada oxuyurlar
Полностью »глаг. ворчать, брюзжать. Öz-özünə deyinmək: 1. говорить с самим собой; 2. ворчать про себя. Dodaqaltı deyinmək бурчать, бормотать, burnunun altında de
Полностью »f. to grumble (at); öz-özünə ~ to mutter to oneself; burnunun altında ~ to mutter (into one’s beard)
Полностью »DEYİNMƏK – SUSMAQ Həpirin hirsi soyumadı. O öz-özünə deyinirdi (Mir Cəlal); Tüfəngini tuşlayıb atdı, atdı, dalbadal; Susdu kol dibi dərhal (B
Полностью »