sif. [
fars. ] İnsafsız, rəhmsiz, şəfqətsiz, mərhəmətsiz, könülincidən, könülə cəfa verən (klassik şeirdə adətən gözəlin epitetlərindən biri).
…Qorxuram, cismü can saralıb yana; Ta yetirəm dilazara dərdimi. Q.Zakir.
Dil verməz idim mən sənə, ey yari-dilazar; Bilsəydim əgər böylə dilazar olacaqsan. S.Ə.Şirvani.