ey Allahın peyğəmbərinin oğlu!
ağ əl (Musa peyğəmbərin möcüzə göstərdiyi ələ işarədir).
yəhudi dini (İsraillilərə Musa peyğəmbər vasitəsilə Allah tərəfindən göndərilmişdir).
qədim yəhudilərdə Allahın adı.
and, and içmə
1. Allah; 2. qədim zərdüştilərdə xeyir allahı.
Allah bəxşişi.
Allaha mənsub, ilahi.
Allaha sitayiş edən, allahpərəst.
kürdlər arasında yayılmış bir məzhəb və bu məzhəbə mənsub olan adam (bəzi rəvayətlərdə onlar şeytanı Allah bilirlər)
yəzidi məzhəbi və ona mənsubiyyət.
Hindistanda: yoqa məzhəbinə mənsub adam.
Hindistanda: mistik-dini nəzəriyyə, məzhəb.
iudaizmdə dini bayram.
haqq-hesab günü; qiyamət günü.
bax yomilhesab.
1. sümükləri dirildən (Quran ayələrindən); 2. məc. Allah.
qiyamət gününün azuqəsi, bahası; qiyamət günü.
1. vaxtını ibadətlə keçirən adam; 2. bax tərki-dünya.
zahidin halı, tərki-dünyalıq (bax).
ziyarətçi, ziyarət edən, ziyarətə gedən.
Quran surələ-rindən birinin adı («sovurub dağıdan küləklər» deməkdir).
1. mahiyyət, Allahın substansiyası; 2. cəmdə adamlar, insanlar.
ibadətlə məşğul olan zahidin çəkildiyi tənha bir guşə, hücrə.
guşənişin; zaviyədə ibadətlə məşğul olan adam; kilsədə, hücrədə yaşayan adam; sovməənişin.
cəhənnəmdə günahı olanlara əzab verən mələk.
bax zibh
qurbanlıq; qurbanlıq heyvan kəsmə.
Allah tərəfindən Davud peyğəmbərə göndərilən kitab.
İslam dinində maddi cəhətdən imkanı olan hər bir müsəlman ildə bir dəfə malının qırxda birini zəkat olaraq verməsi; dini vergi
orucluq qurtarandan sonra paylanan sədəqə.
cəhənnəmdə acı meyvəsi olan ağac; zəqqumağacı, cəhənnəmağacı.
Kəbədə suyu müqəddəs sayılan quyunun adı.
bax zəncirvuran.
Məhərrəmlikdə kürəklərinə zəncir vuran adam; zəncirçi.
bax zərdüşti.
bax zərdüştilik.
Zərdüşt dininə mənsub olan; atəşpərəst.
zərdüştlük, parsizm - Azərbaycan, İran, Orta Asiya, Əfqanıstan və Ön Asiyanın bir sıra vilayətlərində yayılmış qədim dinlərdən biri (Zərdüştün adından
bax zərdüştilik
keçmişdə sufilərin geydiyi mavi rəngli paltar.
dirsək, arşın (Quranda ölçü vahidi kimi işlənir).
cəmdə zatlar, mahiyyətlər.
ziyarətə gedənlər qrupu (dəstəsi); ziyarətçi.
Mani tərəfindən təşkil edilmiş təriqətçilərə verilən ad; 2. kafir, yolunu azmış. Dinsiz (söyüş kimi işlənir)
bax zəbih.
1. Quranın adlarından biri; ayə; dua, vird; 2. Təsbeh çevirə-çevirə Allaha dua etmə, vird etmə; Allah və peyğəmbərlərin adlarını çəkmə (söyləmə); 3
ərəb qəməri təqviminin (hicri qəməri) on ikinci ayı.
Allahın kölgəsi.
Quran surələrindən birinin adı («zəlzələ», «titrəmə», «sarsılma» deməkdir).