DÖYMƏC
сущ. нугъ. ицӀи емишар гатана ийидай тӀуьн; куьткуьннавай фуни ниси акадарна гъеридал чрай тӀуьн; кап гайи фуни, гатай кӀеребичрин хвехвер акадарна ийидай тӀуьн.
İsti çörəyi yağla qatıb ovurlar (əzirlər). Dialektlərdə buna döyməc deyilir. Sözün əsli oymac kimi qeydə alınıb, ovmaq feili ilə bağlıdır
Полностью »сущ. этногр. диал. 1. кушанье, приготовленное из мелко накрошенного хлеба и сыра, жаренных на масле 2
Полностью »I (Ağdam, Qarakilsə, Qubadlı, İrəvan) bax döğmənc II (Oğuz, Şəki) meyvəni (alça, zoğal, alma, gavalı və s
Полностью »is. məh. Yaş meyvənin döyülməsi ilə hazırlanan yemək. Gün uzun, külfət oruc, döyməc ilə keçmir əməl. M
Полностью »