DÖYƏC

is.
1. Keçmişdə: kəlağayı və ya bezi üzüsığallı daş üstündə ağac çəkiclə döyəcləyib şax və sığallı hala salma işi. Döyəc görməmiş kəlağayı parlamaz. Döyəcdən çıxmış göy bezə qədək deyilir.
2. Döymək, döyəcləmək üçün alət, yaxud çəkic, gürz.
// Ağac, həvəng.

Синонимы

  • DÖYƏC çəkic — gürz
DÖYƏ-DÖYƏ
DÖYƏCÇİ

Значение слова в других словарях