DÜBEYT

is. [ fars. dü və ər. beyt] ədəb.
1. İki beytdən ibarət olan lirik şeir forması.
2. Saz (aşıq) havalarından birinin adı. Dübeyt oxumaq.
– Aşığın çaldığı bir dübeyt dərhal onu mütəəssir edir. O. Sarıvəlli.

DÜBBİ-ƏSĞƏR
DÜBƏDÜ

Значение слова в других словарях

-онок- жаропонижа́ющее приго́рье примежёвываться эротома́ния ава́рец ве́то люли пии́т пресыща́ть разда́тчик мерлон упаки adornment armour-plated comedywright faunistic madge night heron Normanesque psychogenetic rag-and-bone-man therapy вербовка щёлочь