DƏSTƏLİ

sif. Dəstəsi olan, əl tutmaq üçün yeri olan. Gümüş dəstəli bıçaq (çəngəl).
– Gülnaz qaçıb evdən taxta dəstəli, pas atmış uzun bıçağı gətirdi. M.İbrahimov.

Синонимы

  • DƏSTƏLİ saplı — qulplu
DƏSTƏLƏTMƏK
DƏSTƏMAZ

Значение слова в других словарях