EŞİTMƏMƏZLİK
сущ. 1. ван татун (тахьун), ван текъвервал; бишивал; 2. яб тагун, амал тавун; ** (özünü) eşitməməzliyə vurmaq (qoymaq) ван тахьай кьасарун, вичи-вич ван тахьай хьиз тухун (къалурун), яб тагун, япалай авун.
сущ. 1. глухота (отсутствие слуха) 2. непослушание, нежелание слушаться кого-л. 3. непослушность; özünü eşitməməzliyə vurmaq: 1
Полностью »is. 1. Eşitmək qabiliyyətinin olmadığı hal; karlıq. 2. Eşitməmə, dinməmə, qulaq asmama, əməl etməmə. ◊ (Özünü) eşitməməzliyə vurmaq (qoymaq) – özünü e
Полностью »