HAQVERMƏZ
прил. гьакъи тагур, авур кӀвалахдин гьахъуникай атӀудай; ччарадан зегьметдикай менфят къачудай, масадан зегьметдалди яшамиш жедай.
sif. Başqasını işlədib haqqını verməyən, haqqını kəsən; istismarçı. Məlik tacir haqverməz adamdı. (Nağıl)
Полностью »I сущ. тот, кто обычно не оплачивает чей-л. труд II прил. такой, который обычно не платит за чей-л. труд
Полностью »