idbar
idbar
[ər.] 1. прил. кӀвечӀи, иер тушир, кифир, эйбежер; 2. сущ. клас. бахтсузвал, татугайвал, кьисметди (бахтуни) ччин элкъуьрун, татугун
Полностью »ə. 1) talesizlik, bəxtsizlik; 2) geri çəkilmə; 3) m. çirkin, kifir; 4) m. pinti; 5) m. eybəcər, gülünc
Полностью »İDBAR – GÖZƏL Rədd ol qapıdan, ağlama zar-zar, dilənçi! Vaqqıldama bayquş kimi idbar, dilənçi! (M.Ə.Sabir); Özünüz gözəl və göyçəksiniz (C
Полностью »[ər.] 1. sif. Çirkin, kifir, eybəcər. Rədd ol qapıdan, ağlama zar-zar, dilənçi; Vaqqıldama bayquş kimi, idbar dilənçi
Полностью »