irmək 2021
irmək
сущ. хъсандиз куьлуь тахьанвай къуьлуьн, мухан гъуьр (гьайванриз гудай); куьлуь кепекар.
Полностью »Çatmaq, yetişmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu der: gəldi döyüş sorağı, Dalda irür müxənnətin durağı
Полностью »Çatmaq, yetişmək, irişmək. Kərəm deyər, axırına irilməz, Ərəb at yorulur, könül yorulmaz, Könül bir saraydı, sınar, hörülməz, Əzəli, sonrası köç olur
Полностью »1 глаг. устар. достигать, достигнуть. Murada irmək достигнуть желаемого 2 сущ. отруби (измельченная при размоле оболочка зерна)
Полностью »f. Çatmaq, yetişmək, irişmək. Mən Cüməyəm, bir murada irmədim; Ha ki cəfa çəkdim, səfa sürmədim. Molla Cümə
Полностью »is. Adətən mal-qaraya verilən iri və yaxşı əzilməyən buğda, arpa unu. // Narın kəpək
Полностью »