İRTMƏK
сущ. кьачӀ (мес. кӀелен, бацӀидин); // тум (мес. балкӀандин).
is. Heyvanların quyruqlarının dibindəki sümük və bunun buğumu. // Quyruq. At irtməyini əyri tutur. – Keşnişlə, yemliklə bəzənib təpə; Ağ irtmək ceyran
Полностью »сущ. 1. хвостец, копчик (нижняя, конечная часть позвоночника) 2. хвост (придаток на заднем конце тела животного)
Полностью »Bazar ertəsi birləşməsindəki ert hissəsi ilə bağlıdır. Ert sözü “keçib getmiş”, “tamamlanmış”, “qurtarmış” mənalarında işlədilib
Полностью »