KEYİMİŞ
прич. 1. гацум хьайи (мес. гъил); 2. пер. суст хьайи, къуьруь хьайи (мес. акьул).
f.sif. 1. Hərəkət qabiliyyətini itirmiş, çəng olmuş; qurumuş. Keyimiş əl. – Talıb xanla yasavul üzüyuxarı qalxıb, qapıdan bir az aralıda keyimiş halda
Полностью »прил. 1. онемелый (утративший чувствительность, гибкость). Keyimiş ayaqları kimin онемевшие ноги чьи 2
Полностью »fs. 1. numbed, asleep; 2. (süstləşmiş) apathetic; torpid; sluggish; 3. məc. (kütləşmiş) stupefied
Полностью »