VƏFA’ ə. 1) sözünün üstündə durma; sədaqət; 2) kafi, kifayət
ə. və f. bax vəfaşiar
VƏFA’ŞİAR ə. vəfalı, sədaqətli
ə. bax vifd
ə. vəfalı, dostluqda sabitqədəm, sədaqətli
ə. uyğun, müvafiq, yekdil
ə. bolluq, çoxluq, firavanlıq
VƏĞA’ ə. 1) gurultu, hay-küy; 2) dava, döyüş
ə. bəh! bəh-bəh! pah!
ə. bax vəhhabi
ə. və f. halbuki, o halda ki
ə. bağışlama; bəxşiş, hədiyyə
ə. Allah vergisi
ə. Allahın birliyinə və bir olan Allaha aid olan
ə. 1) Allahın birliyi haqqında dini-fəlsəfi nəzəriyyə; monoteizm; 2) birlik, vəhdət; 3) yalqızlıq, təklik
ə. 1) Allahın birliyinə inanma; 2) birlik; 3) yalqızlıq, təklik, vahidlik. Vəhdəti-vücud panteizm
ə. və f. birlik sevən, birləşmə tərəfdarı
ə. bataqlıq; çamurluq
ə. bağışlayan, çox səxavətli
ə. islamiyyətdə Əbdülvəhhabın əsasını qoyduğu məzhəb və həmin məzhəbə mənsub adam
ə. 1) çox parıldayan, çox işıqlanan; 2) alovlanan, yanan
ə. 1) çox xəyala qapılan; 2) vasvası, hər şeydən şübhələnən; skeptik
ə. 1) yalqız, tək, yeganə; 2) misilsiz, misli-bərabəri olmayan
ə. an, dəqiqə, dəm
ə. birdən-birə ani, nagəhan
VƏHM(Ə) ə. 1) qorxu, vahimə, təhlükə; 2) şübhə, tərəddüd; 3) əsassız fikir, batil fikir
ə. mövhum, mövhumi
ə. «vəhmi» c. mövhumi şeylər
ə. və f. vahimə əsiri; qorxaq
ə. zəiflik, qüvvətsizlik, süstlük
ə. 1) yabanı, vəhşi, əhliləşməmiş; 2) çöl heyvan(lar)ı; 3) vəhşi heyvan(lar), yırtıcı heyvan(lar)
ə. 1) xəlvət yerdə duyulan qorxu; vahimə; 2) qorxma, hürkmə; 3) təklik, tənhalıq, yalqızlıq; 3) vəhşilik, yırtıcılıq
ə. və f. dəhşətli
ə. qorxulu
ə. və f. qorxu artıran, qoxu gətirən
ə. və f. qorxu törədən; qorxunc
ə. və f. qorxulu yer
ə. və f. qorxunc, müdhiş
ə. yırtıcı
ə. vəhşi xasiyyətli
ə. və f. 1) vəhşi kimi; vəhşicəsinə; 2) hürküb qaçaraq
ə. 1) vəhşilik; 2) hürkəklik
ə. və f. qorxan, qaçan
ə. fikrin, hökmün Allah tərəfindən peyğəmbərə xəbər verilməsi. Vəhyi-münzəl Allahdan nazil olmuş hökm
ə. 1) həzm çətinliyi; 2) vəziyyətin ağırlığı; çətinlik; 3) təhlükə
ə. 1) çətin həzm olunan; 2) ağır vəziyyət; 3) qorxulu, dəhşətli
ə. olmazsa, olmadığı halda; yoxsa
ə. 1) başqasının işini görməyə təyin olunma, vəkillik; 2) başqasını öz yerinə qoyub işini ona tapşırma; 3) birinin yerində oturma; 4) bax vəkalətnamə
ə. vəkalət yolu ilə; vəkalətlə