ə. və f. səbəb axtaran; bəhanə gətirən
ə. 1) damğa vurulmuş; 2) damğalanmış, nişanələnmiş; 3) m. gözəl, qəşəng, göyçək
ə. 1) ölümündən sonra birisinin yerinə yetirilməli əmri; tapşırığı; 2) nəsihət, tövsiyə, tapşırıq
ə. və f. vəsiyyət yazılmış sənəd, yazılı vəsiyyət
ə. 1) birləşmə, bitişiklik; 2) sevgiliyə qovuşma; vüsal
ə. 1) bax vəsmə (1-ci mənada); 2) nişan, əlamət; 3) heyvanı dağlama
ə. 1) damğa, dağ; 2) möhür; 3) qaşa çəkilən qara rəng, boya; basma
ə. 1) həmişə vəsf edən, həmişə tərifləyən; 2) vəsfiyyə yazan, məddah
ə. Qur’anda bir surənin adından and olsun cərgə ilə düzülənlərə!
ə. kifayətdir; bəsdir; qurtardı, bu qədər
ə. 1) aludə edən; aldadan; 2) yoldan çıxaran; 3) özünə ram edən, özünə tabe edən; 4) m. şeytan, iblis
ə. şübhə, tərəddüd
ə. bədənə şəkil döydürmə
ə. Qur’anda bir surənin adından and olsun Günəşə!
VƏTE’ ə. 1) tapdama, basma; 2) ata minmə; 3) cinsi əlaqədə olma
ə. 1) qazılmış yer; 2) qazma, qazıq
ə. birisinin doğulduğu yer, ana yurdu
ə. və f. vətəndən ayrı düşmüş, qürbətdə yaşayan
ə. və f. bax vətənpərəst
ə. vətənə aid olan, vətəndən olan
ə. və f. bax vətənpərvər
ə. və f. vətənini sevən
ə. və f. vətənpərvərcəsinə, vətənpərvər kimi
VƏTƏNPİRA(Y) ə. və f. vətəni bəzəyən, vətəni zinətləndirən
ə. 1) yay kirişi; 2) saz teli; 3) qövsün iki ucunu birləşdirən düz xətt
ə. 1) dar yol; 2) üslub, qayda, yol; 3) burun deşiklərini bir-birindən ayıran pərdə
ə. Qur’anda bir surənin adından and olsun Tur dağına!
ə. yarasa, gecəquşu
VƏZ’ ə. 1) vəziyyət; 2) qoyma; 3) aid etmə; 4) icad, təsis; 5) verilmə, vergi; 6) biçim, tərz. Vəz’i-həml «yükünü qoyma» doğma, doğuş, hamiləlikdən qu
ə. «vəzifə» c. vəzifələr
ə. və f. öz vəzifələrini bilən adam
f. əsən (külək haqqında)
ə. 1) nazir vəzifəsi; nazirlik; 2) bax vəzarətxanə
ə. və f. nazirlik
VƏZ’ƏN ə. 1) qoyularaq; 2) aid edilərək; 3) icad edilərək; 4) vəziyyətdə, halda
VƏZİ’ ə. alçaq, bayağı. VƏZ’İ ə. 1) müəyyən tərzdə olan; biçimli; 2) müəyyən hala görə; vəziyyətcə
ə. 1) qulluq, xidmət, iş; 2) maaş, aylıq, donluq
ə. və f. 1) vəzifəsi olan, etməyə borclu olan; 2) vəzifə sahibi; 3) vəzifəli
ə. və f. 1) maaş alan, məvacib alan; 2) təqaüdçü
ə. və f. vəzifə dalınca qaçan, vəzifəni hər şeydən üstün tutan
ə. və f. öz vəzifəsini sevən, vəzifəsini yaxşı yerinə yetirən
ə. əsli f. 1) dövlət işlərini idarə edən yüksək vəzifəli adam; nazir; 2) şahmatda: şahın yanındakı baş fıqurlardan biri
ə. 1) hal, keyfiyyət; 2) nizam, qayda
ə. 1) çəki; 2) ağırlıq. Vəzni-şe’r şeir vəzni, şeirdə ölçü, ahəng
ə. 1) tərəzi; tərəzi daşı; 2) barıt qabı
ə. və f. 1) bax vəzzan; 2) pul kassasında xidmət edən adam
VƏZ’ÜLLAH ə. 1) Allah vergisi; 2) tanrıya aid etmə
ə. tərəziçi, qapançı
ə. Qur’anda bir surənin adından 1) and olsun sovurub dağıdan küləklərə! 2) m. uzunçuluq etmə, yersiz və lağlağı danışma