ə. çirk, kir, murdarlıq
ə. büt, sənəm
ə. bütə sitayiş edən adam, bütpərəst
ə. 1) orta, aralıq; 2) mərkəz, göbək
ə. ortada olan, ortadakı
ə. 1) bir şəxsin və ya bir şeyin keyfiyyəti; sifəti; 2) tərif etmə, təsvir etmə. Vəsfi-hal bir şeyin və ya şəxsin hal və xüsusiyyətlərini təsvir etmə
ə. və f. vəsf edən, tərif deyən, tərifləyən
ə. bir hal və ya keyfiyyətə aid olan
VƏSİ ə. 1) ölənin vəsiyyətini yerinə yetirməyə məmur olan şəxs; 2) başqasını əvəz edən adam, başqası əvəzinə iş görmək ixtiyari olan adam; 3) canişin
ə. şəxsiyyəti təsdiq edən sənəd
ə. 1) vasitə; 2) səbəb, bəhanə; 3) fürsət; 4) aralıq mərtəbə, halqa
ə. və f. səbəb axtaran; bəhanə gətirən
ə. 1) damğa vurulmuş; 2) damğalanmış, nişanələnmiş; 3) m. gözəl, qəşəng, göyçək
ə. 1) ölümündən sonra birisinin yerinə yetirilməli əmri; tapşırığı; 2) nəsihət, tövsiyə, tapşırıq
ə. və f. vəsiyyət yazılmış sənəd, yazılı vəsiyyət
ə. 1) birləşmə, bitişiklik; 2) sevgiliyə qovuşma; vüsal
ə. 1) bax vəsmə (1-ci mənada); 2) nişan, əlamət; 3) heyvanı dağlama
ə. 1) damğa, dağ; 2) möhür; 3) qaşa çəkilən qara rəng, boya; basma
ə. 1) həmişə vəsf edən, həmişə tərifləyən; 2) vəsfiyyə yazan, məddah
ə. Qur’anda bir surənin adından and olsun cərgə ilə düzülənlərə!
ə. kifayətdir; bəsdir; qurtardı, bu qədər
ə. 1) aludə edən; aldadan; 2) yoldan çıxaran; 3) özünə ram edən, özünə tabe edən; 4) m. şeytan, iblis
ə. şübhə, tərəddüd
ə. bədənə şəkil döydürmə
ə. Qur’anda bir surənin adından and olsun Günəşə!
VƏTE’ ə. 1) tapdama, basma; 2) ata minmə; 3) cinsi əlaqədə olma
ə. 1) qazılmış yer; 2) qazma, qazıq
ə. birisinin doğulduğu yer, ana yurdu
ə. və f. vətəndən ayrı düşmüş, qürbətdə yaşayan
ə. və f. bax vətənpərəst
ə. vətənə aid olan, vətəndən olan
ə. və f. bax vətənpərvər
ə. və f. vətənini sevən
ə. və f. vətənpərvərcəsinə, vətənpərvər kimi
VƏTƏNPİRA(Y) ə. və f. vətəni bəzəyən, vətəni zinətləndirən
ə. 1) yay kirişi; 2) saz teli; 3) qövsün iki ucunu birləşdirən düz xətt
ə. 1) dar yol; 2) üslub, qayda, yol; 3) burun deşiklərini bir-birindən ayıran pərdə
ə. Qur’anda bir surənin adından and olsun Tur dağına!
ə. yarasa, gecəquşu
VƏZ’ ə. 1) vəziyyət; 2) qoyma; 3) aid etmə; 4) icad, təsis; 5) verilmə, vergi; 6) biçim, tərz. Vəz’i-həml «yükünü qoyma» doğma, doğuş, hamiləlikdən qu
ə. «vəzifə» c. vəzifələr
ə. və f. öz vəzifələrini bilən adam
f. əsən (külək haqqında)
ə. 1) nazir vəzifəsi; nazirlik; 2) bax vəzarətxanə
ə. və f. nazirlik
VƏZ’ƏN ə. 1) qoyularaq; 2) aid edilərək; 3) icad edilərək; 4) vəziyyətdə, halda
VƏZİ’ ə. alçaq, bayağı. VƏZ’İ ə. 1) müəyyən tərzdə olan; biçimli; 2) müəyyən hala görə; vəziyyətcə
ə. 1) qulluq, xidmət, iş; 2) maaş, aylıq, donluq
ə. və f. 1) vəzifəsi olan, etməyə borclu olan; 2) vəzifə sahibi; 3) vəzifəli