MƏMLUK1 ə. 1) yiyəsi olan, xüsusi mülkiyyət olmuş; 2) xüsusi mülkiyyət, mal-mülk. MƏMLUK2 ə. qul, kölə
ə. və f. qul kimi, köləcəsinə
ə. kəniz, cariyə // qulluqçu qadın
ə. qulluq, köləlik
MƏMNU’ ə. qadağan olunmuş
ə. «məmnu» c. qadağan olunmuş şeylər
ə. razı, minnətdar
ə. razılıqla, minnətdarlıqla
ə. 1) razılıq, minnətdarlıq; 2) məmnunluq, xoşhallıq
MƏMNUÜL’ƏMƏL ə. icrası qadağan olunmuş
ə. 1) təhrif edilmiş, korlanmış; 2) eybəcər hala salınmış; 3) ərəb əsatirində: qiyafəsini dəyişmə (məs
ə. ayaqyolu, tualet
MƏ’MUL1 ə. 1) arzu edilən, gözlənilən; 2) ümid edilən. MƏ’MUL2 ə. qayrılmış, düzəldilmiş, istehsal edilmiş
MƏ’MULAT ə. «mə’mul» c. t. qayrılmış, düzəldilmiş, istehsal edilmiş əşya
MƏ’MULƏN ə. adətən, bir qayda olaraq
MƏ’MUN ə. 1) təmin edilmiş; 2) qorxusuz, təhlükəsiz
MƏ’MUR1 ə. 1) əmr almış, bir iş tapşırılmış; 2) idarədə yazı işi ilə məşğul olan adam. MƏ’MUR2(Ə) ə. 1) abad; 2) şumlanmış, əkin üçün hazır olan; 3) ə
MƏ’MUR2(Ə) ə. 1) abad; 2) şumlanmış, əkin üçün hazır olan; 3) əhalisi olan, əhali yaşayan, məskun // şəhər, qəsəbə; 4) m
MƏ’MURƏN ə. tapşırıqla, əmrlə
MƏ’MURİYYƏT ə. 1) bir adama tapşırılan dövlət işi; 2) ezamiyyət
ə. qarışıq, qarışmış
MƏN ə. bax mənn2. MƏN’ ə. 1) qadağa, yasaq; 2) qabağını saxlama, qabağını alma; mane olma
MƏ’NA ə. bax mə’ni (1-ci – 3-cü mənalarda)
MƏNABE’ ə. «mənbə’» c. mənbələr
ə. «minbər» c. minbərlər
MƏ’NADAR ə. və f. bax mə’nidar
ə. 1) möhkəmlik, sarsılmazlıq; 2) təkəbbürlülük, lovğalıq; 3) mənəmlik, eqoizm
MƏNAFE’ ə. «mənfəət» c. 1) mənfəətlər; 2) t. maraq
ə. və f. mənfəət verən, faydalı, mənfəətli
ə. «mənfi» c. mənfilər
ə. «mənfəz» c. dəliklər, deşiklər // ağızlar
ə. «mənhi» c. bax mənahiyyat
ə. «mənhəc» c. böyük yollar
ə. «mənahi» c. qadağan olunmuş şeylər
ə. «mənqəbə» c. 1) tərifə layiq sifətlər, tərifə layiq xidmətlər; fəzilətlər, məziyyətlər; 2) mədhiyyələr
ə. 1) nail olunan, ələ gətirilən; 2) mal, dövlət
ə. 1) yatma, yuxulama; 2) yuxu, röya, yuxugörmə; 3) yatacaq
ə. mayak
ə. bax minarə
ə. sığınaq yeri, sığınacaq
ə. «mənsəb» c. mənsəblər
ə. «mənsik» c. t. həcc ziyarəti mərasimi; həcc ziyarəti qaydaları
ə. «mənsəm» c. yollar
MƏNAT1 ə. islamiyyətdən əvvəl ərəblərdə büt adı. MƏNAT2 ə. 1) səbəbkar, bais; 2) nümunə
ə. «məntəqə» c. məntəqələr
MƏNATÜL’AMAL ə. ümid mənbəyi
ə. «mənzil» c. mənzillər
ə. «münzəm» c. sıralar, səflər
ə. «mənzərə» c. mənzərələr
MƏNBƏ’ ə. 1) qaynaq, bulaq, çeşmə; 2) bir əhvalat və ya xəbərin çıxdığı və ya götürüldüyü yer; qaynaq