MƏN ə. bax mənn2. MƏN’ ə. 1) qadağa, yasaq; 2) qabağını saxlama, qabağını alma; mane olma
MƏ’NA ə. bax mə’ni (1-ci – 3-cü mənalarda)
MƏNABE’ ə. «mənbə’» c. mənbələr
ə. «minbər» c. minbərlər
MƏ’NADAR ə. və f. bax mə’nidar
ə. 1) möhkəmlik, sarsılmazlıq; 2) təkəbbürlülük, lovğalıq; 3) mənəmlik, eqoizm
MƏNAFE’ ə. «mənfəət» c. 1) mənfəətlər; 2) t. maraq
ə. və f. mənfəət verən, faydalı, mənfəətli
ə. «mənfi» c. mənfilər
ə. «mənfəz» c. dəliklər, deşiklər // ağızlar
ə. «mənhi» c. bax mənahiyyat
ə. «mənhəc» c. böyük yollar
ə. «mənahi» c. qadağan olunmuş şeylər
ə. «mənqəbə» c. 1) tərifə layiq sifətlər, tərifə layiq xidmətlər; fəzilətlər, məziyyətlər; 2) mədhiyyələr
ə. 1) nail olunan, ələ gətirilən; 2) mal, dövlət
ə. 1) yatma, yuxulama; 2) yuxu, röya, yuxugörmə; 3) yatacaq
ə. mayak
ə. bax minarə
ə. sığınaq yeri, sığınacaq
ə. «mənsəb» c. mənsəblər
ə. «mənsik» c. t. həcc ziyarəti mərasimi; həcc ziyarəti qaydaları
ə. «mənsəm» c. yollar
MƏNAT1 ə. islamiyyətdən əvvəl ərəblərdə büt adı. MƏNAT2 ə. 1) səbəbkar, bais; 2) nümunə
ə. «məntəqə» c. məntəqələr
MƏNATÜL’AMAL ə. ümid mənbəyi
ə. «mənzil» c. mənzillər
ə. «münzəm» c. sıralar, səflər
ə. «mənzərə» c. mənzərələr
MƏNBƏ’ ə. 1) qaynaq, bulaq, çeşmə; 2) bir əhvalat və ya xəbərin çıxdığı və ya götürüldüyü yer; qaynaq
ə. bax minbər
ə. və f. 1) minbərdə oturan; 2) ruhani, din xadimi
ə. göyərtili yer, göyərti bitən yer, göyərtilik
ə. əsli y. 1) orta əsrlərdə: döyüş vaxtı şəhər qalalarını dağıtmaq üçün ağır daşlar atan xüsusi qurğu; 2) quyudan su çəkmək üçün xüsusi quruluşlu mani
ə. hönkürtü ilə ağlama
ə. yaylıq, kiçik dəsmal
ə. işlənməsi məqbul və yaxşı olan
MƏ’NƏN ə. 1) məna etibarilə, mənaca; 2) dolayısı ilə, açıqaçığına olmayaraq
ə. 1) gəlinlə bəyin ilk dəfə görüşdükləri otaq, zifaf otağı; 2) zahir olan yer, zühur edən yer, aşkar olan yer
MƏ’NƏVİ ə. 1) məna cəhətdən, mənaya görə; 2) mücərrəd; 3) əqli, fikri, zehni; 4) ruhi; 5) əxlaqi; 6) dəruni, daxili
ə. 1) sürgün yeri; 2) bax mənfi (1-ci mənada)
ə. gəlir, qazanc, xeyir
ə. və f. mənfəət götürən, gəlir əldə edən, xeyir alan
ə. və f. mənfəət axtaran, möhtəkir
ə. və f. mənfəət götürən, qazanc əldə edən, faydalanan
ə. və f. öz mənfəətini güdən, qazanc dalınca qaçan // tamahkar, acgöz
ə. bax mənfəz
ə. 1) dəlik, deşik // ağız; 2) kanal; 3) dar dərə
ə. 1) sürgün edilmiş, sürgündə olan; 2) inkar; 3) riyaziyyatda: müsbətin əksini bildirən işarə
ə. sürgün olunaraq; sürgündə olaraq
ə. mənfilik, müsbət olmama