f. padşah övladı
ə. insan, adam; fərd, nəfər
ə. bilavasitə özü, başqası olmadan
ŞƏXSİ(YYƏ) ə. şəxsə aid olan; fərdi
ə. 1) bir şəxsin əsas xüsusiyyətlərinin məcmusu; 2) insan, şəxs, sima
ə. arpa
ŞƏKƏR f. əsli sansk. bax şəkkər. ŞƏK(K)ƏR ə. 1) qənd tozu; 2) m. dadlı, ləzzətli
f. qənd suyu, şəkərli su; şərbət
f. şəkərlə qarışıq
f. bax şəkkərbar
f. şəkər ağızlı, şirin dilli
f. bax şəkkərəfşan
f. şirin danışan; söhbətcil
f. 1) şəkərçiçəyi; 2) m. gözəl danışan
f. 1) şirin yuxu, yuxusu şirin; 2) səhər yuxusu; 3) qəflət yuxusu
ŞƏKƏRXƏND(Ə) f. şirin gülüş, xoş təbəssüm
f. şəkər qamışı və ya çuğunduru tarlası
f. dodağı şəkər kimi şirin
f. şəkər rəngli, sarıyaçalar ağ
f. «şəkər tökən» çox şirin, şirin danışan
f. «şəkər sındıran» söhbətcil, gözəl danışan
f. şəkər yağdıran, şəkər tökən
f. səbir, hövsələ
f. 1) dözümlü, dözən, səbirli; 2) qane
ə. bax şəkl
ə. 1) cilov; kəm, dəhənə; 2) m. ram olmama, müqavimət göstərmə; müqavimət
ə. şəkk, şübhə
ə. şəkk edən; şübhələnən
ŞƏK(K)ƏR ə. 1) qənd tozu; 2) m. dadlı, ləzzətli
f. çox şirin, şəkər kimi; ləzzətli
f. şəkər səpən, qənd səpən
ə. 1) islam dininə görə namazda səhv edilən rükətlər və s. üçün qoyulan qayda-qanun; 2) şəkk gətirilən şeylər
ə. surət, rəsm; forma
ə. şəkil etibarilə, şəkilcə; zahiri görünüşcə; rəsmi surətdə
ə. həmişə şükr edən, razılıq ifadə edən
ə. bax şəkvə
ə. şikayət etmə; şikayət; şikayətçi
ə. və f. haqqını tələb edən; şikayətçi
ŞƏQA’ ə. 1) bədbəxtlik; 2) əziyyət, zillət
ə. 1) bədbəxtlik; 2) şər iş; yaramazlıq; 3) quldurluq, qaçaqlıq
ə. 1) bədbəxt; 2) xəbis, yaramaz; 3) quldur, yolkəsən, qaçaq
ə. 1) ikiyə bölünmüş bir şeyin hissəsi; 2) doğma qardaş
ə. doğma bacı
ə. 1) yarma, şaqqalama; 2) yırtma, cırma; 3) yarıq, yırtıq
ə. 1) ayın parçalanması (Məhəmməd peyğəmbərin ayın iki parça olub yerə enməsindən ibarət möcüzəsi); 2) möcüzə, xariqə
ə. çayın hündürdən tökülən yeri
f. soğana oxşayan kökümsovlu bitki
ə. çolaqlıq, şillik, şikəstlik