ŞAYE’ ə. 1) hamıya məlum olan; yayılmış; 2) bərabər bölünmüş
f. ola bilər ki, ehtimal ki; bəlkə
f. 1) layiq, münasib; 2) bol, firavan
ə. 1) ləkə, nöqsan, qüsur; 2) bəla, müsibət; 3) şəkk, şübhə
ə. yayılmış yalan xəbər
ŞAYİQ(Ə) ə. bir işə şövqü, həvəsi olan; şövqlü
f. layiq, yaraşan
ə. ümumi qaydaya uyğun gəlməyən; istisna
ŞE’R ə. məhdud həcmli mənzum əsər // şeir
ŞE’RA ə. astronomiyada: Böyük köpək və Kiçik köpək adlı iki bürcün ulduzları. Şe’rayi-Şami Kiçik köpək bürcü; şe’rayi-Yəmani Böyük köpək bürcü
ŞE’RBAF ə. və f. «şeir toxuyan» pis şair, pis şeir yazan şair
ŞE’RƏN ə. şeir yolu ilə; şeirlə
ŞE’RİYYƏT ə. 1) poeziya; 2) şairanəlik, ahəngdarlıq, gözəllik, incəlik
f. 1) altı; 2) bax şeşcəhat
f. və ə. bax şeşcəhət
f. və ə. altı tərəf, altı səmt (sağ, sol, dal, qabaq, yuxarı, aşağı)
f. 1) altı qapı (dünya və kainat mənasında işlədilmişdir); 2) m. çıxılmaz vəziyyət. Şeşdəri-heyrətara heyrət doğuran dünya
f. altıbucaqlı (cisim və s. haqqında)
f. «altı qanad» altıtilli toppuz (döyüş silahı)
f. altıncı
ŞEY’ ə. predmet, əşya
ə. 1) ağarmış saç-saqqal; 2) qocalıq
f. eşq dəlisi; vurğun, məftun
f. 1) bir neçə dəfə sevən (kişi və ya qadın haqqında); 2) arvadbaz
ŞEYDA(Y)İ f. dəlicəsinə vurğunluq, eşqdə dəlidivanə olma
ə. atın bərkdən kişnəməsi
ə. 1) yaşlı, qoca, ağsaqqal; 2) təkyədə müəyyən dini dəstəyə rəhbərlik edən adam; 3) pirə, ocağa və s
ə. «iki şeyx» Əbubəkrlə Ömərə birlikdə verilən ad
ə. və f. 1) aşağı rütbəli şeyx; 2) molla, zahid və b. din xadimlərinə kinayə ilə verilən ad
ə. və f. ey şeyx! ay şeyx! şeyximiz!
ə. 1) şeyxə aid olan (Məhəmməd peyğəmbərdən sonra Əbubəkr və Ömərin xəlifəliyini qəbul edən adam); 2) XlX əsrdə Şeyx Əhməd Ehsani tərəfindən əsası qoy
ə. şeyxlik; qocalıq
ŞEYXÜL’İSLAM ə. müsəlmanların dini işlərinə rəhbərlik edən baş ruhani
ə. eyib, ləkə, biabırçılıq
ə. 1) iblis; 2) m. xəbərçi, çuğul
ə. 1) şeytana aid olan; 2) şeytanlıq, xəbərçilik, çuğulluq; 3) yuxuda cinsi əlaqədə olma
ə. lənətlənmiş şeytan
ə. 1) şeytanlıq, iblislik; 2) hiyləgərlik, fəsad, fitnə
ə. və f. hiylə ilə, fırıldaqla
ə. «şəirə» c. t. adət, ayin, dəb
ə. uğursuzluq, şükümsüzlük, bədşükümlük
ŞƏB f. gecə. Şəbi-deycur ən qaranlıq gecə; şəbi-hicran ayrılıq gecəsi, hicran gecəsi; şəbi-qədr qədir gecəsi; şəbi-yelda ilin ən uzun gecəsi (dekabrın
ə. «şabb» c. gənclər, cavanlar
ə. gənclik, cavanlıq
ə. gəncliyə aid olan, cavanlıqla əlaqədar olan
ə. oxşarlıq, bənzərlik
ŞƏ’BAN ə. ərəb qəməri təqviminin səkkizinci ayı. ŞƏB’AN ə. qarnı doymuş; tox
f. 1) gecəyə aid olan; gecəlik; 2) səhərə qalmış, boyat (xörək və s. haqqında); 3) naxırçı; çoban