ə. təbdil edərək; dəyişdirərək
ə. içinə dalma, dibinə çatma
ə. başqa şəklə düşmə; dəyişmə, dəyişilmə, dəyişiklik
ə. «təbəddül» c. dəyişikliklər
ə. «tabe’» c. 1) tabe olanlar; 2) t. bir dövlətin vətəndaşı olan adam; əhali; rəiyyət
f. məhv olmuş, xarab olmuş; məhv, puç
ə. dərindən düşünmə
f. 1) xarab olan, bərbad olan; 2) öz işindən heç bir fayda görməyən; əhəmiyyətsiz işlər görən
ə. buxarlanma, buğlanma, buğa çevrilmə, qaynayıb buğ olma
ə. 1) tabaq; 2) bulud (qab); 3) bir budağın üstündə olan gül yarpaqları
ə. «təbəqə» c. təbəqələr
TƏBƏQATÜL’ƏRZ ə. 1) yerin geoloji quruluşu; 2) geologiya
ə. və f. tabaqda şey gəzdirib satan adam; tabaqçı
TƏBƏQƏ1 ə. 1) qat, lay; 2) cəmiyyətin ictimai, mədəni və b. xüsusiyyətlərinə görə həmcins hissəsi. TƏBƏQƏ2 ə
ə. qarmaqarışıq olmuş; qarışmış
TƏB’ƏN1 ə. tabe olaraq, itaət edərək. TƏB’ƏN2 ə. 1) təbiətinə görə; təbiətcə; 2) təbii olaraq
ə. oğulluğa, övladlığa götürülmə
f. 1) balta; 2) bax təbərzin (1-ci mənada)
f. 1) balta ilə silahlanmış adam; əsgər; 2) təbərzinli adam (dərviş haqqında)
f. 1) qırmızı söyüd; 2) quş ovlamaq üçün alət; 3) qırmızı rəng; 4) iydə
ə. Təbəristana aid olan; təbəristanlı
TƏBƏRQÖ’ ə. üzünə niqab salma, örtünmə
ə. uzaq durma; uzaqlaşma
TƏBƏRRÖ’ ə. ianə vermə, ehsan vermə
ə. soyuma, soyuqlaşma
ə. ianə yolu ilə ehsan verərək
ə. 1) uğur; 2) bərəkət
f. 1) ağ qəng; nabat; 2) bax təbərzin (2-ci mənada); 3) toxumu bərk üzüm növü
ə. 1) dərvişlərin gəzdirdikləri aypara şəklində balta; təbərzin; 2) ağ və parlaq və ya bərk və parlaq duz
ə. gülümsəmə
ə. və f. dodaqaltı gülən; gülümsəyən
ə. diqqətlə tədqiq etmə, incədən-incəyə nəzərdən keçirmə
ə. özünü alçaldıb yalvarma
TƏB’GAH ə. və f. bax təb’xanə
ə. xörək bişirmə; aşpazlıq
TƏBXAL(Ə) f. uçuq, uçuqlama
TƏB’XANƏ ə. və f. çapxana, mətbəə
ə. 1) buğlandırma, buxarlandırma; 2) dezinfeksiya məqsədi ilə buxar vermə
ə. həkim
ə. ey həkim! ay doktor!
TƏB’İD ə. uzağa sürgün etmə; uzaqlaşdırma. TƏ’BİD ə. əbədi etmə, əbədiləşdirmə
ə. vətəndaşlıq, təbəəlik
ə. 1) təbii şəraitin məcmusu; üzvi və qeyri-üzvi aləm; insan fəaliyyəti ilə yaradılmamış hər şey; 2) m
TƏBİİ(YYƏ) ə. 1) təbiətə aid olan; təbiət qanunlarından irəli gələn; 2) süni olmayan; 3) anadangəlmə, fitri; 4) adi, normal; 5) həqiqi, əsil
ə. «təbiiyyə» c. təbiət elmləri; t. fizika
ə. «təbii» c. təbiət alimləri
ə. bax təbl
ə. və f. bax təblbaz