ə. «tabe’» c. 1) tabe olanlar; 2) t. bir dövlətin vətəndaşı olan adam; əhali; rəiyyət.
ə. «tabe’» c. 1) tabe olanlar; 2) t. bir dövlətin vətəndaşı olan adam; əhali; rəiyyət.
[ər. “tabe” söz. cəmi] сущ. са девлетдиз табий тир, гьадан гражданин (ватандаш) тир агьали, кас.
Полностью »сущ. устар. подданный (тот, кто состоит в подданстве какого-л. государства), подданная. İngilis təbəələri английские подданные
Полностью »is. [ər. “tabe” söz. cəmi] Bir dövlətə tabe olan, onun vətəndaşı olan əhali, adam. İran təbəəsi. – [Qoca:] Hökmdar ilə təbəələr arasında sədlər çəkild
Полностью »