KÖVŞƏN

Taxıl əkilmiş yer; zəmi; taxılı biçilmiş tarla. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)

Dağlarda, daşlarda, kövşənlərdə Alı kişinin ayağı dəyməmiş bir qarış da yer qalmamışdı. (“Alı kişi”)

*

İlxı odu Qara xanın qoruğunda, Dəli Mehtər axtarır Çənlibelin kövşənlərini. (“Düratın itməyi”)

*

Gəlhagəl, gəlhagəl, gəlib çatdılar Ələmqulu xanın kövşəninə. (“Qulun qaçmağı”)