MÜĞAYİR
[ər.] прил. кутуг тавур, кьун тавур, дуьз текъвер; акси, зид, муьхалиф.
sif. [ər.] Uyğun olmayan, düz gəlməyən, müvafiq olmayan; zidd, əks, müxalif. [Rza bəy Məşədi İbada:] O cür şey məsləkimə müğayirdir
Полностью »прил. устар. противоречащий, не соответствующий чему-л.; müğayir olmaq не соответствовать, противоречить (принципам, убеждениям и т
Полностью »s. 1. discrepant; contradictory, conflicting; 2. not corresponding (with), incongruous (with)
Полностью »