minmək
minmək
f. 1. At və ya başqa minik heyvanının üstünə qalxmaq, oturmaq. At minib cıdıra çıxmaq, tüfəng atmaq. [Kiçikbəyim] üçün təbii bir ehtiyac kimi idi
Полностью »глаг. 1. садиться, сесть верхом: 1) садиться верхом на лошадь 2) взбираться, взобраться на что-л. Belinə minmək сесть на спину чью-л
Полностью »f. 1. to take* (d.); (gəmiyə, maşına və s.) to board, to get* in; Mən Moskvaya gedən qatara minməliyəm I must take the train to Moscow; O, bu tramvaya
Полностью »гл. акьахун; ацукьун (мес. балкӀандал, машинда ва мс.); atdan düşüb eşşəyə minməzlər. Ata. sözü балкӀандилай эвичlна, ламрал акьахич; ** boynuna minmə
Полностью »MİNMƏK (ata, eşşəyə, dəvəyə və s.-yə) Dəyirmançı bir qoca; Minmiş qara eşşəyə; Oğlu da arxasınca; Gedirdilər meşəyə (A
Полностью »f. prendre vt ; monter vi (ê) à ; embarquer (s’), gəmiyə ~ monter vi (ê) à bord ; ata ~ monter vi (ê) à cheval ; avtobusa ~ prendre un bus ◊ cin atına
Полностью »