MİRAXUR
сущ. устар. конюший (слуга, заведующий конюшней, конюхами; главный конюх)
is. [fars.] tar. Qədim zamanlarda padşahın, xanın baş mehtəri; mehtərbaşı. Şurişin əvvəlimci səbəbi məzul miraxur idi ki, küçədə köhnə xəzinədara rast
Полностью »[fars.] сущ. ист. мегьтеррин чӀехиди, кьилин мегьтер, чӀехи мегьтер (виликра пачагьдин, хандин балкӀанриз килигдайбурун чӀехиди)
Полностью »