yükümlü
sif. Mükəlləfiyyəti yerinə yetirməli olan; borclu, vəzifəli. Hərbi mükəlləfiyyətli
прил. 1. повинностный. Mükəlləfiyyətli münəsibətlər повинностные отношения 2. обязанный. Hərbi mükəlləfiyyətli военнообязанный
mükəlləfiyyətli
прил. хиве буржи авай, буржи кьилиз акъудун лазим тир; буржлу.